“เอาข้าวมันไก่ไม่เอาหนังสองกล่อง ข้าวขาหมูอีกสองแล้วกันครับ”
อริสราเห็นผู้ชายที่เคยเจอหน้ากันสองถึงสามครั้งคนนี้เมื่อห้านาทีก่อนตั้งแต่เขาลงจากรถแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรืออย่างไร ขณะที่เธอกำลังคิดหนักเรื่องเงิน ลูกน้องของเวธัสก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า
“เอยมันสอง หมูสองจ้ะ”
หญิงสาวพยักหน้าให้ผู้เป็นแม่ ตั้งแต่ลูกจ้างออกไปไม่ได้มาทำงานที่นี่เพื่อลดค่าใช้จ่ายของครอบครัวเธอก็ต้องทำงานหนักขึ้นเช่นเดียวกับแม่ เธออาจจะทำมากกว่าแม่ด้วยซ้ำเพราะเห็นว่าท่านเหนื่อยมามากแล้ว
ปวีย์ส่งคนมาคุยเรื่องเงินกับเธออีกแล้วในวันถัดไปหลังจากที่บอกกับเธอว่าต้องการให้คืนเงินก้อนหนึ่งหญิงสาวคิดไม่ออกว่าต้องหามันมาจากไหน ญาติพี่น้องทั้งทางฝั่งแม่หรือพ่อที่เสียไปแล้วก็ไม่มีเงินเลยสักคน ทุกคนพร้อมยื่นมือเข้ามาช่วยแต่กับเรื่องเงินเธอเข้าใจว่าไม่มีใครฐานะดีไปกว่ากันเลย
พื้นฐานครอบครัวของเธอไม่ใช่คนร่ำคนรวย รุ่
