หนึ่งเดือนต่อมา
“เป็นไงบ้างพี่สาว นอนหลับสบายไหม” สาวรุ่นน้องเอ่ยทักทายอริสราในยามเช้าของการทำงาน
“ก็ดีแหละ” อริสรายิ้มแห้งแล้วตอบสวิตตาด้วยถ้อยคำโกหก
ก็เมื่อคืนเธอไปนอนที่บ้านท้ายไร่กับเวธัสจะให้ตอบว่าแทบไม่ได้นอนก็คงไม่ได้ เธอตื่นแต่เช้าแล้วรีบออกมาทำงานเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวห้องพักเพื่อไม่ให้ใครคิดสงสัยว่าหายไปไหน การเป็นพนักงานใหม่มักมีคนจับจ้องแน่นอนว่าเธอก็โดนหลายคนมอง
เช้านี้ตอนไปห้องอาหารก่อนที่จะเจอสวิตตา พนักงานหลายคนมองเธอจนรู้สึกอึดอัด บ้างมองแล้วยิ้มบ้างมองแล้วรู้สึกเหมือนไม่ค่อยชอบใจ อริสรายังสงสัยว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น
“มายพี่ถามหน่อย”
“มีอะไรเหรอ”
“หน้าพี่มันดูกวนหรือทำให้คนไม่ชอบอะไรแบบนี้ไหม” อริสราขมวดคิ้วถาม พลางตักข้าวคำโตใส่ปากเคี้ยวไปด้วย
“ไม่เลย พี่เอยสวย น่ารักมากๆ ”
“ไม่ๆ พี่ว่ามันต้องมี แบบน่าตบอะไรอย่างนี้”
“กับมายไม่นะ ทำไมอะพี่”
“ก็มีคนมองแล้วทำสายต
