ช่วงต้นเดือนเมษายนเวธัสต้องกลับไปจัดการงานของที่บ้าน คาดว่าจะอยู่จนถึงหยุดยาวและกลับมาหลังจากวันหยุดนั้น ทำให้อริสราไม่ได้เจอชายหนุ่มได้อาทิตย์กว่าแล้ว
ความรู้สึกหนึ่งมันอบอวลอยู่ภายในโพรงอกและอริสราเชื่อว่าสิ่งนั้นมันเรียกว่า...ความคิดถึง
ทว่า เขากลับหายไปเกือบสามวันแล้ว ไม่ส่งข้อความมาหาเหมือนทุกที ไม่มีแม้แต่สายเรียกเข้า แบบนี้แล้วอริสราถึงรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเดินออกนอกเส้นทาง
“พี่เอยวันที่สิบสี่ไปเล่นน้ำด้วยกันไหม”
“แถวไหน”
ขณะที่กำลังตกอยู่กับห้วงความคิดของตัวเองนั้น เสียงของสาวรุ่นน้องก็เรียกสติของเธอให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว อริสรายิงคำถามทั้งที่ยังไม่ได้คิดว่าจะไปหรือไม่ไป
สงกรานต์ในทุกปีเธอมักจะอยู่แต่บ้านเพราะช่วยแม่ ยิ่งวันหยุดสำคัญแบบนี้ลูกค้ายิ่งเยอะ ทั้งคนในและต่างจังหวัดที่มาเที่ยวกัน ไหนจะมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ แทบไม่มีเวลาไปเที่ยวไหนเลย
ไม่แน่ ปีนี้อาจจะ
