คุณหญิงนวลนภาได้ยินเสียงร้องไห้ปริ่มขาดใจตายของลูกสะใภ้รีบเข้ามาปลอบประโลมเธอ บัวหอมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีลูก มาริคได้พรากสิ่งของอันเป็นที่รักของเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับคืนมา
“ฮึก ฮือๆ เขาใจร้ายมากคุณแม่ บัวอยากอุ้มลูก เขาก็ไม่ยอมให้บัวอุ้ม เขาคิดว่าบัวเป็นแค่เครื่องมือผลิตลูกให้เขาเท่านั้น พี่ริคใจร้าย”
“ไม่ต้องร้องไห้ไปนะหนูบัว แม่จะไปพูดให้เขาเอง ตอนนี้หนูบัวพักผ่อนก่อนนะ”
คุณแม่สามียังอยู่เคียงข้างลูกสะใภ้ของท่านเสมอ นึกอยากจะด่าลูกชายตัวเองที่คิดทำอะไรแบบนั้นโดยไม่ปรึกษาแม่ก่อน
“ขออนุญาตคุณแม่แฝดก่อนนะคะ ดิฉันเอาลูกสาวอีกคนที่เพิ่งออกมาจากตู้อบมาให้คุณแม่คะ ว่าแต่ลูกแฝดพี่หายไปไหนล่ะคะ” พยาบาลอุ้มเด็กทารกน้อยอีกคนเข้ามาส่งผู้เป็นแม่
บัวหอมเลิกร้องไห้พร้อมอุ้มลูกสาวแฝดน้องเข้ามาในอ้อมกอดของเธอ คุณหญิงแม่แปลกใจกับคำว่าลูกแฝด
“หมายว่ายังไงกันคะคุณพยาบาล สะใภ้ฉันท้องลูกแฝดเหรอคะ”
