28
ชิริน
"ไปหาลูกหาเมียนายนู้นไป!"ฉันไล่ไอ้ผู้ชายใจร้ายที่ยืนมองฉัน ฉันไม่หายโกรธเขาง่ายๆหรอก เรื่องอะไรต้องดีด้วย
"ก็เมียฉันนั่งชักโครกอยู่นี่ไง"เขาบอกเสียงอ่อนลง สงสายตาน่าสงสารมาให้ แต่ฉันไม่สงสาร
"ไม่ใช่!"
"อย่าเพิ่งดื้อตอนนี้ได้มั้ย มานี่ ถอดให้!"เขาเดินเขามาจับฉันลุกขึ้นดึงปมเชือกกางเกงชุดโรงบาล
"ไม่ต้อง!! โอ้ย!!"ฉันสะบัดมือเขาออก แต่ลืมตัวว่าขาตัวเองเข้าเฝือก เลยพลาดท่าล้มนั่งกับชักโครกอย่างแรง
"ริน! เจ็บมากมั้ย ฉันขอโทษ"เขาดูตกใจ รีบสำรวจร่างกายฉันอย่างเป็นห่วง ถ้าเขาเป็นห่วงจริงคงไม่ทำให้ฉันเจ็บหรอก
"...."ฉันไม่พูดกับไอ้คนใจร้าย รีบฉี่แล้วให้เขาอุ้มออกมานอนที่เตียง
"ริน..."
"ฉันจะนอน"ฉันบอกตัดบทก่อนที่เขาจะพูดจบประโยค พลิกตัวหนี หลับตาลง ฉันไม่อยากคุยกับเขา ฉันไม่อยากเห็นหน้าเขาด้วย!
จุ๊บ
"พักผ่อนนะจะได้หายเร็วๆ"เขาหอมผม ลูบหัวฉันบอกอย่างอ่อนโยน ทำให้คำพูดของชีต้าวิ่ง
