5.คนปากแข็ง
458 คำ
5
"ยิ้มไม่ได้หรอ"ฉันถอยหลังไปที่ละก้าวจนไปชนผนังลิฟต์ ขมวดคิ้วถามอย่างงงๆ มองหน้าคนที่ต้อนฉันเข้ามุมอย่างกลัวๆ
"ไม่ได้!"เขาบอกเสียงดุดันจริงจัง นี่ฉันยังคิดไม่ออกเลยว่าฉันผิดตรงไหนที่ยิ้ม หรือว่าหึง!
"หึงเค้าหรอ"ฉันอมยิ้มถามคนตรงหน้า เขาต้องหึงแน่ๆ อยากจะกรี๊ดพี่กริชหึงฉัน
"ไร้สาระ"เขาทำหน้าตกใจที่ฉันจับได้แต่แค่แป๊บเดียวก็เปลี่ยนโหดทำหน้าเบื่อโลก หันหน้าหนีไปอีกทาง ชัดเลยเขาหึงฉัน
"หึงก็พูดมาเถอะ หึงใช่มั้ย"ฉันยิ้มไม่หุบ ยกมือขึ้นจับหน้าหล่อหันมาสบตา แกล้งถามคนทำหน้าเบื่อโลก
"จิ๊!"
ติ๊ง!
เขาจิ๊ปาก ปัดมือฉันออกจากหน้า พอดีลิฟต์เปิดแล้วเดินออกจากลิฟต์ไป
"ผู้ชายอะไรปากแข็งจริงๆ"ฉันมองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินไปที่รถสุดหรูสีดำของเขาแล้วรีบวิ่งตามไปขึ้นรถฝั่งข้างคนขับ
"ยิ้มอะไรของเธอ เป็นบ้าหรอ"เขาหันมามองฉันที่ยังยิ้มหน้าบาน แล้วปากหมาก็ทำงาน
"ก็คนมีความสุข ทำไมหรอ"ฉันตอบหน้าตาเฉย ชินกับปากหมาๆของเขาแล้วมันเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าเขาพูดแรงๆฉันก็งอนนะ
คนตัวโตปรายตามามองแต่ไม่พูดอะไร สตาร์ทรถแล้วขับออกไปสู่ท้องถนนใหญ่ ที่นี่เปลี่ยนไปมากตึกรามบ้านช่องผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ดแทบจะไม่มีพื้นที่ไหนเป็นดินเปล่าๆเลย ฉันสำรวจเมืองจนพอใจแล้วหันมาสนใจคนที่ทำหน้าที่ขับรถ จับมือเขามาวางไว้ที่ตักตัวเองแล้วยิ้มหวานให้
"รินฉันขับรถ"เขาบอกเสียงดุชักมือกลับไปจับที่พวกมาลัยเหมือนเดิม
"จับหน่อยก็ไม่ได้"ฉันเริ่มงอนแล้วนะ เขาชักจะเล่นตัวเกินไปแล้ว จับมือแค่นี้ก็ไม่ได้ ฉันกอดอกทำแก้มป่องหันหน้าออกไปนอกรถงอนแล้ว!
พรึบ!
จุ๊บ
แต่ไม่นานมือฉันก็ถูกจับไปหอมโดยคนตัวโต ฉันอ้าปากค้างไม่คิดว่าพี่กริชของฉันจะมีโมเม้นแบบนี้
"จะงอนอะไรนักหนา"เขาหันมามอง มือยังจับมือฉันไว้อยู่
"พี่กริชอะ"ฉันเรียกชื่อเขาอย่างเขินๆ เอนหัวไปซบกับบ่ากว้าง ยิ้มอย่างมีความสุข เขาไม่ได้ว่าอะไรยอมให้ฉันซบบ่าจนถึงห้าง ส่วนมือเขาก็ไม่ปล่อยแม้แต่วินาทีเดียว ฟินสุดๆ
- ผู้เขียน
