“ต่อให้เดือนไม่เอายังไงพี่ก็ต้องเอาแล้วแหล่ะ เพราะว่าลูกชายพี่ตื่นแล้ว มันเร่าร้องหาแต่น้องสาวเดือน เดือนช่วยสงเคราะห์ลูกชายผู้น่าสงสารของพี่ทีเถอะ” ภวัตทำหน้าตาเว้าวอนน่าสงสาร นั่นทำให้เดือนแรมหมั่นไส้เป็นอย่างมาก ไอ้คำว่าเจ้าลูกชายของเขามันก็คงจะไม่พ้นอาวุธอันใหญ่โตที่ทิ่มแทงที่แผ่นหลังของเธอตอนนี้แน่ๆ
“ตื่นก็กล่อมให้หลับสิคะ” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ และทำปฏิเสธออกไป
“ไม่ได้หรอก ถ้าตื่นแล้วไม่มีทางหลับได้หรอก ถ้าไม่ได้ปลดปล่อย ให้พี่นะครับคนดี ตอนนี้พี่ปวดไปหมดแล้ว” การออดอ้อนจากคนตัวโต ทำให้หญิงสาวเริ่มลังเล ร่างกายของเธอกำลังร้อนวูบวาบ และจินตนาการถึงเรื่องเมื่อคืนอย่างช่วยไม่ได้จริงๆ เธอไม่ควรทำตามคำขอของเขา แต่ทำไมร่างกายของเธอมันถึงพยายามทรยศเธอเองเช่นนี้
“พี่วัตคะ เดือนอายจริงๆ นะคะ” เดือนแรมต่อรองด้วยแววตาน่าสงสาร เธอไม่อยากให้ใครที่นี่รู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอ
“ไม่ต้องแคร์อะไรแล้ว แค
