“เอ่อ” ฉันตาเหลือกรู้สึกเหมือนโดนจับได้ว่ากำลังแอบคิดอุตริกับเขาอยู่ “เปล่าซะหน่อยค่ะ”
เขาเลิกคิ้วสูง มองหน้าฉันไม่วางตา มองอยู่นั่นล่ะ จะมองอะไรนักหนาฮึ
ฉันแหงนเงยมองหน้าเขากลับอย่างไม่เกรงกลัว มองหน้ามา มองหน้ากลับ ไม่โกง..
ฉันจ้องท้าทายขนาดนี้ เขาควรจะละสายตาไปด้วยความรำคาญใช่มั้ย แต่ไม่เลย กลับหย่อนใบหน้าลงมามองหน้าฉันใกล้ๆซะงั้น
“อ๊ะ..” กลิ่นลมหายใจและกลิ่นน้ำหอมจากกายเขาทำฉันใจสั่นรัว ริมฝีปากงดงามของเขากับดวงตาสีน้ำตาลมะฮอกกานีสีเดียวกับเส้นผม ช่างเย้ายวนกวนใจจนอยากจะกระโจนจูบให้หนำใจไปเลย แต่..
“กระดุมเสื้อหลุดแน่ะ” เขากระซิบกระซาบ ด้วยสายตาพราวระยิบ
“โอ๊ะ!” ฉันตาเหลือก ใจหายวาบ รีบก้มมองเสื้อตัวเองก็พบว่ากระดุมสองเม็ดบนมันหลุดจริงๆ แน่นอน สองเต้าล้นบราเซียลูกไม้โชว์หรา “อุ๊ย!”
ฉันนิ่งอึ้ง สมองอื้ออึงไปหมด เมื่อคิดว่าเขาอาจไม่ได้มองหน้าฉันอย่างเดียว แต่มองเนินเต้าขาวอวบล
