บทที่ 35โดนวางยา
เวลา 22:30 น. ใกล้เวลางานเลี้ยงเลิก
“ชอบเธอเหรอ…” เสียงหวานของน้ำผึ้งเอ่ยถาม พนักงานชายคนหนึ่งในแผนกที่เอาแต่จ้องมองมิชรินทร์อย่างไม่วางตา
“ครับ” ชายหนุ่มเอียงคอตอบอย่างเขินอาย
“ฉันช่วยเอาไหม”
“ช่วย?…”
“อีกประมาณ 15 นาทีไปที่ห้องแต่งตัวชั้น 20 ของโรงแรม ฉันจะช่วยให้สมหวังเอง อยากได้ตัวของเธอด้วยไหมล่ะ…”
พนักงานหนุ่มเบิกตาโพลงเล็กน้อย เพราะคิดไม่ถึงว่าน้ำผึ้งจะเอ่ยคำแบบนี้ออกมา แต่คนที่ชอบอยู่ตรงหน้า….ใครกันล่ะจะไม่เอา “ครับ” เขาตอบพร้อมกับพยักหน้าเบา ๆ
“แค่นี้แหละ ที่ฉันต้องการ” น้ำผึ้งพูด แล้วใช้มือตบบ่าของพนักงานหนุ่มเบา ๆ จากนั้นสาวเท้าเดินเข้าไปหามิชรินทร์
ทันทีที่เข้ามาใกล้คนตัวเล็ก สิ่งแรกที่มิชรินทร์ทำคือส่งยิ้มกว้างให้น้ำผึ้ง โดยที่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าจะมีอันตรายตามมา
“เอ่อ น้องรินจ้ะ”
“คะ? มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ช่วยชนแก้วกับพี่หน่อย นี่จ้ะ” เสียงหวานเอ่ย
