บทที่ 45 บทส่งท้าย
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
อัลเฟรดเดินปรี่มายังประตูห้องพักของมิชรินทร์ ชายหนุ่มหยุดอยู่หน้าประตูอยู่พักหนึ่ง ได้ยินเสียงหวานคุยกับเพื่อนสนิทดังออกมาเป็นพัก ๆ ก่อนจะใช้มือหนาผลักประตูเข้าไปหาคนตัวเล็ก เพื่ออธิบายความจริง
ทันทีที่อัลเฟรดเข้ามาอยู่ในห้อง ใบหน้าของมิชรินทร์ที่แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มอยู่เมื่อครู่ กลับหุบลงเพียงชั่วพริบตา เมื่อเห็นใบหน้าของเขา
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณริน”
“…..” เจ้าของใบหน้าสวยนิ่งเงียบ ได้แต่เม้มริมฝีปากเอาไว้แน่น ไม่กล้าสบตาแต่อย่างใด เนื่องจากเกรงว่าหากสบตา ใจของหญิงสาวจะอ่อนยวบจะเจ็บมากกว่าเดิม และถอนตัวไม่ได้อีก
“ดูท่า ยัยรินจะไม่อยากคุยนะ” วิเวียนตอบแทนเพื่อนสนิท
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณครับ เรื่องของผมกับริน” ดวงตาอันคมกริบของชายหนุ่มตวัดมองวิเวียนอย่างเยือกเย็น นั่นทำให้วิเวียนกลัว ถอยไปหลบด้านหลังของเพื่อนสนิท
“ผู้ชายอะไร น่ากลัวจ
