บทที่ 37 บนรถ
ภายใต้รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูคันหรู ขณะนี้เป็นเวลาประมาณเทียงคืนเกือบตี 1 คนตัวสูงเพ่งสายตามองถนน ใช้เท้าเหยียบคันเร่งด้วยความเร็ว พร้อมกับตวัดสายตาอันคมกริบมองมิชรินทร์เป็นระยะ ๆ
ท่ามกลางความมืดที่เงียบสงบ ท้องถนนโล่งไร้ผู้คน จนมาถึงทางที่ค่อนข้างเปลี่ยว ไม่มีแสงไฟสาดส่องจากหลอดไฟริมทาง มีเพียงแสงไฟจากหน้ารถเท่านั้น อัลเฟรดจึงลดระดับความเร็วของรถลง เพราะเส้นทางนี้ไม่คุ้นชิน เกรงว่าจะเกิดอันตรายได้
ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังขับรถอยู่นั้น มิชรินทร์ค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมา ส่งเสียงงัวเงียขึ้นมาอีกครั้ง
“ริน…ร้อนจังเลยค่ะ อยากอาบน้ำ” เรียวปากสีหวานเอ่ยพร้อมกับดึงเสื้อคลุมที่ปกปิดร่างกายออกให้พ้นตัว จากนั้นใช้มือโบกพัดใบหน้าเบา ๆ
“ยายังไม่หมดฤทธิ์อีกเหรอวะเนี่ย” ร่างสูงบ่นอุบอิบ เพราะตอนนี้บริเวณช่วงล่างมันรู้สึกแข็งขันอีกครั้งเมื่อเห็นร่างอันเปลือยเปล่าของคนตัวเล็ก
“แอร์เสียเหรอคะ” ปากเล
