บทที่ 28 คำสัญญา
เวลา 19.00 น.
มิชรินทร์นอนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนกับการร่วมรักมาหลายชั่วโมง จากที่คนตัวสูงที่บอกว่าจะพอแล้วกลับไม่ยอมพอ ยังคงเอาเปรียบร่างกายของเธออยู่เรื่อย ๆ จนตอนนี้อัลเฟรดนอนแผ่หลาอยู่ด้านข้างของเธอด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลาย
“พอได้หรือยังคะ กลับบ้านได้หรือยัง” หญิงสาวเอ่ยปากถาม เพราะดูเหมือนว่าเขาจะสร่างเมาแล้ว
“ไม่เคยได้ยินเหรอ...เมาไม่กลับ” ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง ยังคงไม่มีท่าทีว่าจะขยับไปไหน ต่างจากคนตัวเล็กได้แต่เบะปากออกมาหนึ่งรอบ แล้วถอนหายใจแรงรอบหนึ่ง พร้อมกับเอ่ยขึ้นมาอย่างเหนื่อยใจว่า
“เขามีแต่เมาไม่ขับค่ะ...”
“แต่ผมไม่กลับ...”
“ค่ะ งั้นรินกลับเองค่ะ” เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับใช้มือเล็ก ๆ ยันเตียงเพื่อลุกขึ้น
หมับ ! แต่อัลเฟรดก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้ แล้วกดหัวของมิชรินทร์ให้นอนลง
“นอนที่นี่แหละ เดี๋ยวกลับพรุ่งนี้เช้า มันค่ำแล้ว”
“นั่นมันเร
