คำถามดื้อๆ พร้อมๆ กับสายตาเว้าวอนของภากรทำเอาหัวใจของหล่อนหกคะเมนตีลังกาไม่เป็นท่า เนื้อตัวสั่นระริก แก้มแดงก่ำ หลบสายตาคมกล้าพัลวัน
“เอ่อ...คือว่า...พี่อัฐมองไม่ออกจริงๆ หรือคะ”
“มองออกสิ แต่อยากได้ยิน บอกสิว่ารักพี่ รักผัวคนนี้”
“พี่อัฐบ้าจัง พูดออกมาได้ยังไง หยาบคาย” อายม้วนเป็นทองม้วน เนื้อตัวแดงเถือกจนคนตัวโตอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ถ้าไม่ยอมพูดนะ พี่จะทำแบบเมื่อคืนจนกว่าอังจะยอมสารภาพออกมา เร็วเข้าสิครับ อยากฟังใจจะขาดแล้ว รักพี่หรือเปล่า”
เขายิ้มใส่ตา ขณะกระชับวงแขนแน่นจนทุกส่วนของร่างกายแทบจะหลอมละลายรวมกัน สาวน้อยแก้มแดงก่ำ พยายามบังคับร่างกายไม่ให้ตื่นตัวมากกว่าที่เป็นอยู่ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผลเพราะปลายถันเบ่งบานท้าทายอย่างน่าละอาย
“รักค่ะ อังรักพี่อัฐ”
คนตัวโตยิ้มกว้าง แต่ก็ยังเล่นแง่ถามออกมาให้หล่อนได้อายอีก
“ตั้งแต่เมื่อไร?”
“ไหนว่าแค่บอกรักยังไงล่ะคะ เจ้าเล่ห์จัง
