และเขาก็พาร่างสมบูรณ์แบบไร้ที่ติมาหยุดอยู่ตรงหน้า สาวน้อยอ้าปากค้างทันทีเมื่อพ่อเจ้าประคุณเล่นปลดผ้าเช็ดตัวออกจากกาย จนมันร่วงลงไปกองที่พื้น และทุกส่วนที่ใหญ่โตเกินมนุษย์มนาก็เผยโฉมออกมาอีกครั้ง
“คนหน้าไม่อาย! แก้ผ้าอีกแล้วนะ”
“ต้องอายทำไมล่ะ เราเป็นผัวเป็นเมียกัน”
ว่าแล้วคนตัวโตก็กระโดดขึ้นมาบนเตียง มือใหญ่ดึงผ้าห่มผืนบางให้หลุดออกไปทันที ร่างอรชรอวบงามที่มีรอยช้ำเป็นจ้ำๆ ตามเนื้อขาวๆ ปรากฏแก่สายตาคมทันที ลูเซียสระบายยิ้มออกมาเมื่อดึงสาวน้อยคนสวยมานั่งซ้อนตัก
“ไหนว่าจะพักยังไงคะ”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับ แค่อยากกอดเมียเฉยๆ”
ญานิดายิ้มหวาน ความสุขทะลักแน่นอก ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายอย่างลูเซียสเวลาหวาน จะหวานได้มากมายก่ายกองถึงเพียงนี้ เขาหวานได้อย่างสุดขั้ว หวานจนมดยังอาย แต่หล่อนก็ชอบที่เขาเป็นอย่างนี้
“ที่กอดทุกคืนทุกวันยังไม่พอใจอีกหรือคะ นิดาช้ำไปหมดแล้วนะ”
ลูเซียสหัวเราะร่วน ก่อน
