“งั้นก็แสดงว่าท่านประธานสนใจข้อเสนอของผมใช่ไหมครับ”
รอยยิ้มหยันค่อยๆ คืบคลานสู่ริมฝีปากบางเร้าใจของลูเซียส ก่อนที่คำพูดเย็นชาไร้หัวใจจะกระเด็นหลุดออกมา
“ผมสนใจ แต่ต้องไม่ใช่การบังคับ”
“แน่นอนครับ ไม่บังคับแน่นอน” กรรชัยรีบร้องบอกอย่างตื่นเต้น จนลูเซียสต้องถามออกไปด้วยความแคลงใจ
“ทำไมคุณถึงมั่นใจขนาดนั้นล่ะ หรือว่าตกลงกันมาแล้ว”
คำพูดของเจ้าของห้องเหมือนกับชี้โพรงให้กับกระรอกเลวๆ อย่างกรรชัย เขารีบรับสมอ้างทันที
“ใช่ครับ ก็นิดานี่แหละ ที่เป็นคนให้ผมมาพูดกับท่านประธาน เธอแอบรักท่านประธานครับ พอรู้ว่าท่านประธานสนใจ เธอก็รีบให้ผมมาติดต่อ ทั้งๆ ที่ผมแสนจะเจ็บปวด แต่ก็ต้องยอมครับ เพราะรักนิดา”
นัยน์ตาสีนิลเนื้อดีหรี่ลงจ้องมองบุรุษตรงหน้าเขม็ง เขาไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังโป้ปดมดเท็จอยู่ เขาไม่เชื่อหรอกว่ากรรชัยจะไม่เห็นด้วย แต่ที่เหลือเชื่อก็คือ ญานิดาสมรู้ร่ว
