ด้วยความห่วงใยที่มีต่อมารดา ทำให้ญานิดาแทบหลับตาไม่ลงเลยตลอดทั้งคืน พยายามติดต่อกรรชัยอีกหลายครั้ง แต่ผู้ชายคนนั้นก็ปิดเครื่องใส่อย่างใจดำ สร้างความเจ็บช้ำให้กับหญิงสาวยิ่งนัก
“แม่จ๋า นิดาจะไม่ยอมปล่อยให้คนชั่วพรรค์นั้นทำร้ายแม่หรอกจ้ะ นิดาจะทำทุกอย่าง จะทำทุกอย่างจริงๆ”
น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม ขณะจ้องมองท้องฟ้าที่ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเงินยวงทีละน้อยด้วยความหวังล้นปรี่ หล่อนจะต้องไปหาลูเซียส ไปทำในสิ่งที่เขาต้องการ แม้จะไม่ต่างจากอีตัว แต่หล่อนมีทางเลือกที่ไหนกันล่ะ
ร่างระหงลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางอิดโรย ก่อนจะก้าวยาวๆ ออกจากห้องพักไปอย่างรวดเร็ว เพื่อมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์หลังใหญ่ของลูเซียส
“นี่ค่ะเงินค่าโดยสาร”
เมื่อรถแท็กซี่มาจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์ของลูเซียส หญิงสาวจึงรีบหยิบเงินค่ารถให้ ก่อนจะก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว ภาพความยิ่งใหญ่ของสิ่งปลูกสร้างตรงหน้าช่างแบ่งแยกความแตกต่างระหว่างชนชั้นได้
