ภากรชะงักเล็กน้อยเมื่อก้าวเข้ามาในบ้านแล้วพบบิดายังคงนั่งรออยู่ที่ห้องโถง ชายหนุ่มถอนใจออกมาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะเดินไปทรุดตัวนั่งลงตรงหน้าบุพการี
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะไปช่วยคุณพ่อทำงานที่บริษัท”
คำพูดของบุตรชายทำเอาท่านนายพลอัสนีถึงกับเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยินนัก
“แล้วไม่ไปรับจ้างขายผักแล้วหรือเจ้าลูกชาย”
ศีรษะทุยสวยที่ปกคลุมด้วยเส้นผมหยักศกสีดำสนิทส่ายไปมา ใบหน้าสี่เหลี่ยมที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติเต็มไปด้วยความเย็นชา เมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองได้รับรู้มาในวันนี้ ทุกอย่างที่เคยคิดเอาไว้ผิดพลาดได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่ครับ ผมจะไม่ไปที่นั่นอีก”
“แล้วไม่ตามหาหวานใจวัยเด็กแล้วหรือ เห็นคลั่งจะตาย” น้ำเสียงติดเยาะหยันของบิดาทำให้ภากรถอนใจออกมา ก่อนจะปั้นเสียงเรียบตอบบิดาไป
“ผมเจอแล้วครับ แต่ไม่ใช่อังศุมาลิน”
“เวรกรรม! แล้วแกจะทำยังไงเจ้าอัฐ เมื่อตอนหัวค่ำพ่อแม
