“ญานิดา ไปขนของลงจากรถให้ที เอาขึ้นไปไว้บนห้องนอนนะ”
เสียงทรงอำนาจที่เต็มไปด้วยความเอาแต่ใจของผู้ชายร่างกำยำที่พึ่งก้าวลงมาจากรถลีมูซีนคันงามตั้งแต่บ่ายโมงตรง ทำเอาญานิดาที่ถือแก้วน้ำรอรับอยู่แทบหมดแรง หญิงสาวส่งแก้วน้ำเย็นๆ ให้กับลิเดีย ก่อนจะเดินตรงไปที่รถ ลิเดียผวาจะรีบไปช่วย แต่ก็ถูกห้ามไว้เสียก่อนด้วยคนเอาแต่ใจเจ้าเดิม
“ไม่ต้องลิเดีย เอากระเป๋าโน้ตบุ๊กของฉันไปเก็บที่ห้องทำงาน แค่ถุงกระดาษเบาๆ ไม่ถึงสิบใบกับดอกไม้ช่อเล็กๆ อีกหนึ่งช่อ หิ้วไม่ไหวก็เลี้ยงเสียข้าวสุกแล้ว”
พูดจบก็ส่งแก้วน้ำเย็นๆ คืนให้กับลิเดีย ก่อนจะก้าวยาวๆ พาร่างสูงใหญ่ขึ้นบันไดไปอย่างสง่างาม ญานิดาเม้มปากแน่นด้วยความน้อยใจ บนเตียงลูเซียสให้ความสนิทสนม แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น หล่อนช่างเหมือนกับไส้เดือนเหลือเกิน คิดด้วยความเจ็บช้ำ ก่อนจะหิ้วถุงกระดาษที่ไม่ถึงสิบใบอย่างที่เขาพูดจริงๆ นั่นแหละเพราะมันเก้าใบพอดิบพอดีม
