หลังจากนั้นสองวันต่อมา
อนาวินขับรถมาที่ต่างจังหวัดที่เป็นบ้านเกิดตามทะเบียนบ้านของลิตา พอมาถึงก็อาศัยถามทางคนอื่นเรื่อยๆ เพราะไม่รู้ว่าเธออยู่ที่บ้านหลังไหน แต่ยอมรับว่าค่อนข้างไกลเลยเหมือนกัน ถ้านั่งรถมาเองเธอก็คงต้องนั่งรถหลายต่ออยู่เหมือนกัน
จนกระทั่งเขาได้มาหยุดอยู่ที่บ้านหลังนึง ซึ่งเป็นบ้านหลังสุดท้ายของซอยแล้ว เขาขับรถเข้ามาตามที่คนที่อยู่ข้างนอกบอก แม้จะมีคนบอกมาแบบนั้นแต่เขาก็ยังไม่มั่นใจอยู่ดีนั่นแหละว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านของลิตาจริงๆ
อนาวินยืนอยู่แบบนั้น จะเรียกก็ไม่กล้า ได้แต่ยืนมองเข้าไปข้างในอย่างเงียบๆ มันค่อนข้างร่มรื่นเงียบสงบ ตามประสาชนบท บ้านหลังไหนที่มีต้นไม้เยอะหน่อยก็จะร่มรื่น ยิ่งเป็นบ้านที่มีสวนด้วยอีกทีแล้ว หน้าร้อนไม่ต้องกลัวร้อนเลยเพราะมีต้นไม้คอยให้ความร่มรื่นอยู่แล้ว
ขณะที่กำลังยืนคิดอยู่นั้น ก็มีคนเดินออกมา การแต่งตัวบ้านๆ มองดูเผินๆ ก็เหมือนจะเป็นเช่า
