เวลาผ่านไปอีกหลายวัน
อนาวินยังไม่ยอมกลับเลย ไม่รู้ว่าเขาทนอยู่แบบนี้ได้ยังไง ร้อนนะเพราะบ้านของลิตาไม่มีแอร์ และก็ต้องทำงานในสวนในไร่กับพ่อของเธอแทบทุกวันเลยด้วย ผิวขาวๆ เนียนๆ ก็เริ่มคล้ำไหม้เพราะตากแดด โดนเธอเมินเฉยใส่อยู่ทุกวัน ไม่ให้นอนกับลูก ให้เล่นกับลูกได้ก็ตอนก่อนจะนอน หรือไม่ก็ตอนที่ไม่ได้ออกไปทำงาน ที่เธอทำแบบนี้เพราะอยากให้เขารู้ว่าเธอนั้นใจแข็งมากขนาดไหน
และตอนนี้มันมีอยู่สองทาง ถ้าเขาทนไม่ได้กับการอยู่กับเธอแบบนี้ ก็ไปหย่ากันจบกันที่อำเภอ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยังทนอยู่นะ เพราะไม่ว่าจะเจออะไรเขาก็ไม่ปริปากบ่นเลย แต่ถ้ามองในมุมที่เขาเคยทำแย่ๆ ใส่เธอ โดนแบบนี้กลับซะบ้าง จะได้รู้สึกว่าต้องอดทนมันเป็นยังไง
หมับ!
แขนเล็กถูกคว้าหมับขณะที่กำลังจะเดินกลับเข้าห้องนอน เธอไม่ได้สะบัดออกก็จริง แต่ก็นิ่งเงียบจนเขายอมเป็นฝ่ายปล่อยมือออกไปเอง
“คุยกันหน่อยได้ไหม ไหนๆ ลูกก็หลับไปแล้ว”
