ไปดูแมวที่ห้องพี่ไหม
1711 คำ
@2 เดือนต่อมา
เวลาหมุนเวียนเปลี่ยนจากสองสัปดาห์เป็นสองเดือน จากวันนั้นที่นัดทานข้าวแทนคำขอโทษจนมาสู่วันนี้ดูเหมือนความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นเรื่อยๆ ทั้งสองพูดคุยกันมากขึ้น โทรค้างสายกันเกือบทุกคืน นัดเจอกันก็บ่อยขึ้น และดูเหมือนจะสนิทกันมากจนเป็นที่จับตามองของนักศึกษาในมหาวิทยาลัย
ค่ำวันนี้ลมเย็นกำลังดี แสงไฟจากร้านอาหารกลางแจ้งทอประกายอุ่นให้กับบรรยากาศ เสียงจอแจรอบข้างไม่ได้รบกวนใจเท่าหัวใจที่กำลังเต้นแรงของหญิงสาวผู้นั่งฝั่งตรงข้าม
"ขอบคุณนะคะที่เลี้ยงข้าวหนู วันนี้อิ่มมากกกก ◠‿◠"
เธอยิ้มสดใส ดวงตาเป็นประกายอย่างพอใจ ยกมือจับแก้มตัวเองนิดๆ อย่างคนเขินจัด ขณะสบตากับเขา
"ไม่อิ่มก็ไม่ใช่คนแล้ว กินเยอะขนาดนี้ ทำไมยังหุ่นดี ไม่เห็นจะอ้วนเลย"
เสียงทุ้มเอ่ยติดขำ ดวงตาใต้แว่นกรอบบางสบกับเธออย่างหยอกล้อ สายตาเขาอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความเอ็นดู ปลายนิ้วเคาะเบาๆ บนโต๊ะคล้ายหยอกให้เธอยิ่งเขิน
"ชมหนูอยู่เหรอ...ดีใจจังพี่อาทิตย์อุตส่าห์ชม"
คำพูดนั้นออกมาเสียงเบาลงเล็กน้อย พร้อมรอยยิ้มที่เก็บไว้ไม่อยู่ ใจเธอเต้นแรง มือที่วางบนตักเผลอกำแน่นโดยไม่รู้ตัว พูดพลางก้มหน้าหลบสายตาเขานิดหนึ่ง
"หึ...ได้ทีเอาใหญ่ แค่ถามว่าทำไมหุ่นดี โมเมเอาเองว่าพี่ชม"
รอยยิ้มมุมปากของเขาทำให้หัวใจเธอไหววูบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสียงหัวเราะต่ำๆ หรือเพราะแววตาคมที่จ้องเธออย่างเจ้าเล่ห์กันแน่ แล้วจู่ๆ มือใหญ่ของเขาก็เอื้อมมาลูบศีรษะทุยของเธออย่างอ่อนโยน นิ้วมือสอดแทรกเรือนผมนุ่มเบาๆ ทำเอาหัวใจเธอเต้นรัวแทบทะลุอก
จากสรรพนามที่เคยใช้คำว่า ฉัน และ เธอ เปลี่ยนมาเป็นคำว่า "พี่" แทนตัวเธอว่านับ ดูสนิทกันไปอีกขั้น ความสัมพันธ์ของทั้งสองค่อนข้างพัฒนาไปในทางที่ดี จากที่เคยแอนตี้เขาหาว่าเป็นรุ่นพี่ที่ไม่น่าเคารพ มาวันนี้นับดาวกลับตกหลุมความรู้สึกฝังลึกลงไปมากกว่าเดิม
เคยตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ ยิ่งได้รู้จักยิ่งรู้สึกดีขึ้นไปอีก ความรักมันสวยงาม เขาเองก็แสนดี ใจดีกับเธอทุกอย่าง ความไว้ใจเกิดขึ้นได้ง่าย ความรักเองก็กำลังก่อตัวขึ้นอีกเช่นกัน
เสียงคลอเบาๆ ของเพลงในร้านกาแฟที่เงียบสงบลอยมาแตะหู แสงแดดยามบ่ายคล้อยที่ลอดผ่านกระจกหน้าต่างทำให้บรรยากาศอบอุ่นและชวนให้ใจเต้นแผ่ว นับดาวกำลังจะยกแก้วน้ำขึ้นจิบเบาๆ แต่เสียงเขาก็ดึงความสนใจของเธอไปก่อน
"ทานข้าวเสร็จแล้ว นับมีธุระหรือรีบไปไหนหรือเปล่า"
เขาถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ใบหน้าเรียบนิ่งแต่สายตาแฝงความหมายบางอย่างมองตรงมายังเธอ
"อืม...น่าจะไม่มีนะคะ พี่อาทิตย์ถามทำไมเหรอ "
เธอตอบช้าๆ พลางเอียงหน้าเล็กน้อย ดวงตากลมโตจ้องเขาอย่างสงสัย
"พอดีแม่พี่เอาแมวมาฝากเลี้ยง เมื่อเช้าเหมือนมันจะไม่ค่อยกินอาหาร มันซึมๆ พี่ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร เลยจะรบกวนให้นับไปช่วยดูมันหน่อย"
เขายกมือขึ้นเกาหลังคออย่างเก้อๆ สีหน้าดูจริงจังแต่แฝงความคาดหวังอยู่จางๆ
"ได้สิคะ พี่อาทิตย์รู้ไหมหนูอ่ะ ชอบแมวมากๆเลยแหละ เรื่องดูแลแมวพี่ไว้ใจหนูได้เลย ว่าแต่น้องอยู่ไหนเหรอคะ "
น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นขึ้นทันที ดวงตาเป็นประกาย มือทั้งสองวางแนบตักแน่นขึ้นอย่างตื่นเต้น
"คอนโดพี่"
เขาตอบสั้นๆ แต่แววตายังจับจ้องใบหน้าของเธอไม่คลาดเคลื่อน
"ขะ..คอนโด...มะ..หมายถึงคอนโดของพี่อาทิตย์น่ะเหรอ"
เธออึกอัก เสียงติดขัดในลำคอ ใบหน้าขึ้นสีระเรื่อทันที กะพริบตาปริบๆ อย่างไม่มั่นใจ มือที่เคยวางสงบเริ่มกำชายกระโปรงไว้แน่นขึ้นเล็กน้อย
"ครับ คอนโดพี่ นับไปได้ไหม"
เขาโน้มตัวมาข้างหน้าเล็กน้อย สายตายังจริงจัง ท่าทีไม่ได้ดูเร่งรัดแต่ก็เต็มไปด้วยแรงกดดันบางอย่างที่ทำให้เธอกระวนกระวาย
"เอ่อ..คือ..."
เสียงเธอเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน ใบหน้าเหม่อมองแก้วน้ำตรงหน้าราวกับกำลังหาคำตอบจากฟองอากาศในนั้น
นับดาวออกอาการประหม่า พูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เกิดมาจนอายุสิบเก้าปียังไม่เคยขึ้นคอนโดผู้ชายเลยสักครั้ง แม้แต่คอนโดพี่ไฟท์ พี่ชายที่สนิทมากกว่าใคร เขาเอ่ยชวนเธอไปติวหนังสือที่ห้องตั้งหลายครั้ง ขนาดมีหมวยเล็กไปด้วย เธอยังไม่เคยไปเลยสักครั้ง แล้วกับพี่อาทิตย์จะให้คำตอบเขายังไงดี
"ถ้านับไม่ไปดูมัน พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วนะ มันไม่กินข้าวกินปลา เอาแต่นั่งซึม สงสัยคงคิดถึงเจ้าของ คุณแม่ของพี่ท่านก็เดินทางไปต่างประเทศตั้งหลายสัปดาห์ เอามันไปด้วยไม่ได้ มันไม่ยอมกินอะไรเลยแบบนี้ กว่าท่านจะกลับมา มันคงได้ตายก่อน"
เขาถอนหายใจยาว ริมฝีปากเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ท่าทางดูกังวลจนเธอเองก็เผลอเป็นห่วงตาม
"แล้วถ้าหนูไป น้องจะยอมกินเหรอคะ หนูยังไม่เคยเล่นกับน้องเลยนะ"
เธอพูดเสียงเบา คิ้วขมวดเล็กน้อยแต่ดวงตายังคงเต็มไปด้วยความลังเล
"อย่างน้อยนับก็ทาสแมว..น่าจะคุยกันรู้เรื่องกว่าพี่ที่เป็นทาสคน"
เขาหัวเราะเบาๆ มุมปากยกขึ้นนิดๆ แววตาซุกซนอย่างเห็นได้ชัด
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่ก็พูดไปเรื่อย"
เธอหลุดหัวเราะออกมาจริงๆ แต่ยังหลบตาเขาเล็กน้อย
"ตกลงยังไง ไปดูให้พี่ได้ไหม รบกวนเวลาไม่นาน ให้ค่าเสียเวลาด้วยหมื่นหนึ่ง"
น้ำเสียงเขาหยอดมาเหมือนกำลังง้อ เหมือนจะจริงจังแต่ก็แฝงความแกล้งอยู่ลึกๆ
"หมื่นหนึ่ง ! น้อยไปไหมคะ เวลาของหนูมันเป็นเงินเป็นทองนะ (◠‿◠)"
เธอเอียงคอยิ้มกว้าง ตอบแบบติดตลกแต่ในใจรู้สึกอุ่นวาบจนแก้มแดงอีกครั้ง
"เอาเท่าไหร่ว่ามาเลย พี่จ่ายไม่อั้น ขอแค่นับยอมไปดูแลมันให้ก็พอ"
เขาพูดเสียงนิ่งแต่แววตาแน่วแน่ ท่าทางดูจริงจังขึ้นทันที
"ไม่ชวนสาวคนอื่นไปล่ะคะ อาจจะไม่เสียเงินสักบาทเลยก็ได้นะ"
เธอเอียงหน้าถาม แสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่แววตาในขณะนั้นกลับจับจ้องไปที่เขาอย่างค้นหา
"พี่จะมีใคร วันๆก็ไปแต่กับนับ ตัวจะติดกันเป็นปาท่องโก๋อยู่แล้ว"
เขายิ้มยียวน เหยียดหลังพิงพนักเก้าอี้สบายๆ พร้อมยักคิ้วหยอกเธอ
"พี่ก็พูดซะเวอร์เชียว ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย"
เธอหลุดหัวเราะเบาๆ แล้วหลบสายตาเขาอย่างเขินอาย ปลายนิ้วเขี่ยถุงผ้าในมือเล่นคล้ายเก็บอาการ
"แล้วเอาไง จะยอมไปคอนโดกับพี่ไหม"
เขาโน้มตัวกลับมา มองเธอไม่วางตา เสียงเรียบแต่ท่าทางท้าทาย
"ดูพูดเข้า กำกวมไปหมด เดี๋ยวใครมาได้ยินก็คิดไปไกล จะหาว่าหนูขึ้นคอนโดพี่ไปทำอย่างอื่นน่ะสิไม่ว่า"
เธอส่ายหน้าเบาๆ แต่ใบหน้าแดงจัด คำพูดจิกกัดเบาๆ กลบความประหม่าของตัวเอง
"แคร์จังนะคำพูดคนอื่นนิ แล้วตกลงจะไปดูแมวห้องพี่ไหม"
เขายักไหล่คล้ายไม่ใส่ใจอะไร แต่สายตายังคงไม่ละไปจากใบหน้าของเธอเลยสักวินาที
"ก็ได้ค่ะ แต่หนูไปได้แค่ชั่วโมงเดียวนะคะ หนูต้องรีบไปทำงาน"
เสียงเธอยังฟังดูลังเลเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าเบาๆ เหมือนตัดสินใจแล้ว
"ได้สิแค่ชั่วโมงเดียวก็เรียบร้อยแล้ว :)"
เขายิ้มบางๆ แววตาพอใจอย่างเห็นได้ชัด
"งั้นรีบไปกันเถอะค่ะ ป่านนี้น้องเหงาแย่แล้ว"
เธอลุกขึ้นยืนพร้อมคว้ากระเป๋าอย่างเร่งรีบ ดวงตาเป็นประกายอย่างคนที่อยากเห็นเจ้าแมวตัวปริศนา
"หวงแต่แมวจะเหงา ไม่หวงเจ้าของแมวเหงาบ้างเหรอ"
เสียงแกล้งหยอกดังตามหลังมาทำให้เธอหันขวับอย่างเร็ว
"เจ้าของแมวคงไม่เหงาหรอกค่ะ เพื่อนคุยเขาคงจะเยอะจนเลือกไม่ถูก"
เธอตอบกลับพร้อมยิ้มเย็น รู้ทันน้ำเสียงยั่วๆ ของเขา
"ก็เลือกอยู่คนเดียว จะให้ไปเลือกใครอีกล่ะ"
เขาพูดเสียงเรียบ แต่นัยน์ตาเต็มไปด้วยความหมาย
"แซวบ่อยๆ หนูจะคิดว่าพี่ชอบหนูจริงๆแล้วนะ"
เธอพูดจบก็หลบตาทันที หัวใจเต้นแรงจนต้องก้มหน้าหลบ
"ก็ชอบ..."
"....ชะ...ชอบแกล้งล่ะสิไม่ว่า รีบไปกันดีกว่าค่ะ อยากเจอน้องแล้ว ( "
เธอรีบพูดตัดบท กลบเกลื่อนความเขินที่แล่นขึ้นมาจนเต็มใบหน้า
เขายิ้มร้ายออกมาในขณะที่อีกคนไม่ได้สังเกต เธอชอบแมวทำไมเขาจะไม่รู้ ไปสืบประวัติของนับดาวมาหมดแล้ว ผู้หญิงคนนี้ชอบแมวมาก มากพอๆกันกับแม่ของเขา ที่เรียกได้ว่ารักแมวมากกว่าลูกในไส้ของตัวเอง เหลือเวลาอีกแค่สองวันยังไงวันนี้เขาต้องขอนับดาวเป็นแฟนให้ได้ เพื่อลบคำท้าของไอ้สองเพื่อนรัก บวกกับค่าเดิมพันที่วางเอาไว้ ยังไงยังไงเขาต้องเป็นฝ่ายชนะ ไม่ยอมเสียเงินหลายแสนคืนให้ไอ้ติวเตอร์กับไอ้กัปตันเป็นอันขาด ถึงกับลงทุนไปขอยืมไอ้แมวปีศาจมาจากแม่ กว่าจะได้ตัวมันมาไม่ใช่เรื่องง่าย ทั้งขอร้อง ทั้งอ้อนแม่สารพัดวิธี จนในในที่สุดคุณนายศศิธรก็ยอมใจอ่อน ยกเจ้าแมวอ้วนให้เขามาเลี้ยงนานถึงสองวัน ก่อนหน้านี้ที่บอกนับดาวว่าท่านไปต่างประเทศหลายสัปดาห์เขาโกหกล้วนๆ
- ผู้เขียน
