@มุมลับของคณะบริหาร
แสงแดดอ่อนของช่วงบ่ายส่องลอดผ่านต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงาทั่วทั้งมุมลับของคณะบริหาร เสียงลมพัดใบไม้ไหวเบาๆ เคล้ากับเสียงนกที่ร้องเจื้อยแจ้ว ทำให้บรรยากาศดูสงบแต่กลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดที่แผ่ซ่านออกมาจากสองร่างที่ยืนประจันหน้ากันในพื้นที่เงียบสงัด
ใบหน้าของนับดาวเคร่งขรึม ดวงตาสั่นระริกแต่พยายามวางเฉย มือเล็กกอดอกแน่นเหมือนจะกันตัวเองไม่ให้สั่นคลอน ขณะที่ริมฝีปากเม้มแน่นกลั้นความรู้สึกบางอย่างไว้ไม่ให้หลุดลอย
"มีอะไรก็ว่ามาค่ะ นับรีบ.."
เสียงของเธอแข็งทื่อ เย็นชา และตัดรอนชัดเจน ดวงตาคู่คมไม่แม้แต่จะสบตาเขา ตรงกันข้ามกับเขาที่จ้องมองมาไม่วางตา สายตาแข็งกระด้างแต่ซ่อนแววร้าวลึกๆเอาไว้
"เดี๋ยวนี้ห่างเหิน แทนตัวเองว่า 'นับ' แล้ว ??"
น้ำเสียงของอาทิตย์เต็มไปด้วยความผิดหวัง พูดช้า ชัดถ้อยชัดคำเหมือนจงใจให้เจ็บ เขายืนนิ่ง แววตาไหววูบก่อนจะกดมันให้แน่นลงอย่างพยายามฝืนเก็
