@หลายวันต่อมา
“…เป็นไรอ่ะ” เซย์มองคนตัวเล็กที่รีบดันโทรศัพท์ออกจากตัวคล้อยหลังที่คุยกับที่บ้านอยู่พักใหญ่ๆ ไม่ได้ระแวงเลยว่าเธอจะคุยกับใครก็เห็นๆ กันอยู่ว่าพ่อเธอโทรมา และเป็นเขานี่แหละที่เรียกเธอมารับสายเอง
“วันนี้พ่อถามเยอะอ่ะ”
“เรื่อง?”
“เรื่องของเรา”
“…”
“ไม่รู้ว่าสงสัยอะไรแต่พ่อรู้ด้วยนะว่าฉันไม่ได้พักอยู่ที่เดิมแล้ว”
“แปลกตรงไหน” เซย์ดึงทิชชู่แล้วโน้มตัวไปเช็ดมุมปากของคนที่กินมูมมามจนมุมปากเลอะ
“ไม่แปลกตรงไหน ยังไม่ได้คุยกับพ่อเลยนะ เขาจะรู้ไม่ได้ เอ๊ะ! หรือนาย…”
“ใช่ ฉันบอกเอง”
“เซย์…” จีน่ายกมือขึ้นกุมขมับ ไอ้เราก็ปวดหัวหนักมากเพราะรู้สึกว่าพ่อพยายามต้อนให้จนมุม แต่ไปๆ มาๆ ไหนกลับกลายเป็นว่าคนใกล้ตัวเธอทำให้ที่บ้านสงสัยซะเอง
“ไม่คิดจะมีความลับอยู่แล้ว เขาสงสัยตั้งแต่ตอนที่ไปบ้านเธอด้วยกันแล้วไหม”
“ตอนนั้นก็บอกอยู่ว่าเพื่อนกัน”
“แต่ฉันไม่ได้บอกแบบนั้นไง” จีน
