กองแฟ้มเอกสารบนโต๊ะของมินตราที่กองอยู่ปึกใหญ่เริ่มลดลงเรื่อย ๆ หลังจากเธอนั่งจัดการมันอยู่ทั้งวัน สายตาคนในแผนกก็มองเธอแปลก ๆ บ้างก็ซุบซิบสงสัย บ้างก็หมั่นไส้อิจฉา แต่หญิงสาวทำเป็นไม่รับรู้ อดทนกับสังคมจอมปลอมแลกกับเงินเดือน
"โห...มิน... เก่งนะเนี่ยจะหมดแล้ว" เสียงใสของพนักงานรุ่นพี่อย่างนิภาดังขึ้น หล่อนเป็นคนที่สนิทกับมินตราที่สุด อายุห่างกับเธอเพียงสามปีเท่านั้น
"พี่กะว่าจะมาช่วยเคลียร์สักหน่อย"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่นิ อีกงานเดียวมินก็เสร็จแล้วค่ะ" มินตราตอบพร้อมรอยยิ้ม
นิภาพยักหน้าก่อนจะดึงเก้าอี้ข้าง ๆ แถวนั้นแล้วหย่อนกายนั่งลง พร้อมกับค่อย ๆ ขยับมาใกล้เธอ
"มินโอเคใช่ไหม" รุ่นพี่สาวถามอย่างเป็นห่วง เธอพอจะรู้เรื่องราวมาบ้างเหมือนกัน ทว่าก็ยังไม่อยากถามน้องมันมากเท่าไร
มินตรายิ้มบางและพยักหน้าให้
"มินโอเคค่ะพี่"
"มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ" มินตราตอบกลับก่อนจะจรดมือเคา
