หมั๊บ
"โอ๊ยยย! พี่ฟังก่อน" ทั้งที่เขาก็ดูใจดีแต่ครั้งนี้กลับกระชากผมของสาวน้อยจนหนังหัวแทบจะหลุด
"รู้ตัวไหมว่าเธอก่อปัญหาร้ายแรงแค่ไหน!"
"ฮื้ออออ หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะพี่"
"เธอตอแหล โกหก! ทำลายความไว้ใจที่ฉันมีให้ อยากได้อะไรก็พยายามหามาให้"
"หนูขอโทษ ฮือออ"
วาวายกมือไหว้เสียงสั่นอ้อนวอนแต่เขาไม่สนใจ จับผมม้วนกระชากดึงแรงจนจะขาดแล้วลากกลับทางเดิมอย่างโหดร้าย
เวลาไม่นานก็ถึงรถไฟขบวนใหม่ที่ต้องเปลี่ยนเส้นทาง
"พ่อ.." ข่าวคงแพร่กระจายเพราะพ่อมีหูตากว้างไกล
"ได้ข่าวว่าแกทำสินค้าหาย อืมมม แต่สุดท้ายก็ตามกลับมาจนได้"
"แล้วพ่อมาทำอะไรที่นี่"
"บังเอิญมาเจรจาธุรกิจนิดหน่อยแล้วได้ยินว่ามีทั้งเสียงปืน และ การฆ่าฟัน สุดท้ายจึงรู้ว่ามีสินค้าบางอย่างหายไปจนต้องตามหากันให้จ้าละหวั่น"
ลูกน้องคนสนิทของพ่อตรงดิ่งเข้ามากระชากแขนวาวา
"เป็นเด็กไม่น่ารักเลยนะ" คำพูดเค้นน่ากลัว สาวน้อยได้แต่ร้องไห้สะ
