ฟุบ!
ตัวเล็กโดนกระแทกร่างจนฟุบลงนอนบนเตียงไม้แข็ง ใบหน้าหล่อเหลาจู่โจมทำเอาหัวใจเต้นแรง
"หนูยังเจ็บ" ตอนนี้รู้ว่าเขาต้องการอะไร วาวาเพียงบอกความรู้สึกออกไป "วันนี้พักก่อนได้ไหมคะ มันเจ็บจริงๆ ของพี่ใหญ่จะตาย"
"ไม่ต้องมาอวย ฮ่าๆ"
"พูดจริงนะ! ระบมไปหมด"
"เฮ้อออ ก็ได้งั้นให้พักหนึ่งวัน"
ก๊อก ก๊อก
มือกระทบประตูไม้ดังสั่นสะเทือนไปทั้งหลัง วินลุกจากเตียงเปิดออกปรากฏว่าเป็นน้องสาว
"มีอะไร" วินถามเมยา
"ไปนอนกับหนูได้ไหมคะคิดถึงพี่วิน"
"โตเป็นสาวแล้วนะยังงอแงอีกเหรอ"
"นะคะพี่วิน นะคะ"
ตัวเล็กเขย่าแขนล่ำกระทั่งวินตัดสินใจ คืนนี้เขาไปค้างบ้านใหญ่ของแม่เพื่อนอนกับน้องสาวในห้อง
วาวามองตามเธอครุ่นคิดบางอย่างพึมพำ "น้องแท้ๆ จริงเหรอ..ทำไมดูแปลกจัง"
ทุกอย่างถูกสลัดทิ้งด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากนั้นก็หลับสนิท กระทั่งเช้าวันต่อมา
"แบบนี้นะคะ"
เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่วาวานอนหลับได้สนิทตา พอเ
