จึก!
'พะ พี่วิน' มีดที่ปักลงยังไม่ลึก ถูกดึงกระชากออก ก่อนที่วินจะพุ่งไปแทงนุ่น
เขาใช้เฮือกสุดท้ายตะเกียกตะกายเพื่อลากตัวเองไปหาตัวเล็กที่โดนยิง ขณะเดียวกันปืนของพ่อก็เตรียมลั่นไกใส่ลูกชายที่เลี้ยงมาดั่งดวงใจ
ปัง!
ปัง!
จากนั้น..เสียงปืนก็ดังลั่นติดต่อกันหลายนัด ควันของดินปืนโขมงไปทั่วบริเวณ เชือกที่มัดวาวาหลุดออกด้วยแรงที่ดิ้นสู้มาตลอด
วินโผกอดไว้ในอ้อมอกอุ่น น้ำเสียงสะอื้นพร้อมหลั่งน้ำตาของลูกผู้ชายเปียกปอน
"วาวา ฮึก ตื่นขึ้นมาเถอะนะ" วินแทบจะสิ้นสติมองไม่ถนัดว่าโดนยิงจุดไหน "พี่อยู่ตรงนี้ ฮื้ออออ ขอร้องตื่นเถอะ"
ใบหน้าหวานซีดเซียวเริ่มแสดงปฏิกิริยา สักพักดวงตาก็ตื่นฟื้น น้ำเสียงแหบพร่าพูดสั่นเครือ "พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม"
"ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ฮึกกก เธอโดนยิงตรงไหน"
"แค่เฉียดที่แขนนิดเดียวไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูแค่กลัวจนสลบไปเท่านั้นเอง"
"เด็กบ้า! ฮื้ออออ"
วินกอดตัวเล็กไว้แน่น ทั้
