ตั้งแต่กลับมาจากเสม็ดพีราวัชรก็ยังคงติดต่อกับพิจิกาผ่านทางไลน์ตลอด เขาอยากโทรหาเธออยากเห็นหน้าอยากได้ยินเสียง แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมในแต่ละวันจึงได้คุยกันผ่านตัวหนังสือเพียงเท่านั้น
“คุณพีร์คะ สัญญาเช่าพื้นที่แต่ละสาขาเฉพาะรายใหม่ค่ะ ฝ่ายกฎหมายตรวจสอบแล้วคุณพีร์เซ็นได้เลยค่ะ”
“ไม่รีบใช่ไหมครับคุณกิ่ง”
“ไม่ค่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้ค่อยมาเอานะครับ”
“ค่ะ”
“คุณกิ่งครับ คุณกิ่งพอจะรู้จักขนมผิงไหมครับ”
“รู้จักสิคะ คุณพีร์อยากทานเหรอคะ”
“ครับ”
“เดี๋ยวกิ่งให้คนไปซื้อให้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
พีราวัชรมองตามหลังคุณกิ่งแก้วเลขาคู่ใจที่ทำงานกับเขามาตั้งแต่เขาเข้ามารับตำแหน่งรองประธานรวมเวลาแล้วก็แปดปีกว่าตอนนี้เธอกำลังตัวครรภ์ลกคนที่สอง เขาอาจจะต้องหาผู้ช่วยมาให้เธอสกคน เพราะถ้าอีกหน่อยเธอท้องโตมากกว่านี้คงตามเขาไปทำงานข้างนอกไม่ได้ เนื่องจากห้างที่เวียดนามกำลังจะเริ่มก่อสร้างเขาอาจจะต้องบินไปดูเป็นระยะ
