เพราะเป็นเที่ยวบินที่ไม่ไกลมากเท่าไหร่ ชั้นเฟิร์สคลาสจึงมีเพียงพีราวัชรและพิจิกาเพียงสองคนเท่านั้น
“ผิงไม่ชอบเลยค่ะ” จู่ๆ หญิงสาวก็พูดขึ้น ทำเอาคนที่นั่งคู่มาด้วยต้องหันมามองเพราะคิดว่าตัวเองทำอะไรไม่ถูกใจคนรักหรือเปล่า
“ไม่ชอบอะไรครับ”
“ก็ไม่ชอบที่ทั้งชั้นมีแค่เราสองคน”
“แต่ผมว่าแบบนี้ก็ดีนะ ไม่ต้องเจอคนรู้จักไม่มีเสียงดังวุ่นวาย”
“มันเงียบเกินไปค่ะ ดูวังเวงยังไงก็ไม่รู้”
“ถ้าผิงกลัวก็มานั่งกับผมก็ได้ พอเครื่องจะลงค่อยกลับไปนั่งที่ของตัวเอง”
“ไม่ดีกว่าค่ะ นั่งกับคุณพีร์อันตราย ผิงจะนอน”
“จะนอนกับผมเหรอ”
“ใครจะนอนกับคุณพีร์กันล่ะ ผิงหมายถึงผิงจะนอน ถ้าถึงแล้วปลุกด้วยนะคะ” พูดจบพิจิกาก็ปรับที่นั่งพร้อมกับเอาที่ผิดตามาปิดไว้ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมไม่นานเธอก็หลับสนิท
พอมาถึงกรุงฮานอยประเทศเวียดนาม ทั้งสองก็เอาของเข้าเก็บที่โรงแรม จากนั้นก็ไปยังออฟฟิศชั่วคราวที่เขาเช่าไว้ ตลอดทั้งว
