กำหนดการไปดูห้างสรรพสินค้าที่เวียดนามถูกเลื่อนมาเร็วกว่ากำหนดหลายวัน บ่ายวันนี้หลังจากออกไปเจอลูกค้ากับพิจิกาแล้วพีราวัชรก็เลยไม่ได้พาเธอไปดูหนังอย่างที่ตั้งใจไว้ เพราะมารดาของเขาบอกให้พาพิจิกามาทานอาหารเย็นที่บ้าน
“ทำไมแม่คุณพีร์ถึงให้ผิงไปที่บ้านด้วยล่ะ หรือท่านรู้เรื่องของเราแล้ว”
“ไม่หรอกครับ แม่แค่อยากเจอคุณสักครั้ง ท่านก็คงอยากมั่นใจว่าผมกับคุณไม่ได้รู้สึกอะไรต่อกัน เพราะคุณต้องไปเวียดนามกับผมหลายวันเลยนะครับ”
“แต่ผิงกลัวท่านจะจับได้ ผิงกลัวคุณพีร์เดือดร้อนนี่คะ”
“ถ้าจับได้ก็ดี เราจะได้บอกความจริงไปเลย”
“อย่านะคะ”
“เวลาผิงทำหน้าตกใจแบบนี้ตลกดีเหมือนกันนะครับ”
“ผิงไม่ตลกด้วยเลยค่ะ ผิงกลัวจริงๆ นะคะ”
“ไม่ต้องกลัว เวลาผิงมองผมก็นึกแค่ว่าผมเป็นเจ้านายเท่านั้นก็พอ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่น”
“ค่ะ ผิงจะคิดว่าคุณคือบอส”
“ดีมากครับ เอาล่ะใกล้ถึงแล้ว” พีราวัชรชะลอความเร็วของรถลงเมื่อเข
