"ไบรท์"
เสียงเรียกทุกครั้งที่ทั้งสองคนมาถึง ไม่ต้องเดาให้ยากเจ้าของเสียงก็คงหนีไม่พ้นเชอรี่เพื่อนร่วมห้องเธออีกคน ที่ทุกวันนี้แทบจะไม่เรียกเธอเเล้วด้วยซ้ำ
"เพิ่งมาถึงเหมือนกันเหรอ กินอะไรมาบ้างหรือยัง"
"........"
ไบรท์ไม่แม้แต่จะตอบกลับ เช่นเดียวกับยิ้มที่เอาแต่เงียบและจ้องมองทั้งสองคนสลับกัน
"รี่ซื้อเเซนวิชมาให้น่ะ รับไปสิ"
เชอรี่เอ่ยด้วยท่าทีสนิทชิดเชื้ออย่างชัดเจน พร้อมกับยื่นกล่องเเซนวิชร้านดังให้กับหนุ่มลูกครึ่งหน้าหล่อ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนของคนที่เชอรี่นั้นเรียกว่าเพื่อน แต่ไบรท์เองกลับไม่แม้แต่จะชายตาเเลสิ่งที่เชอรี่ตั้งใจให้
"......"
"เราแค่อยากสนิทด้วยเฉยๆ รู้อยู่แล้วน่าว่าเป็นแฟนยิ้ม"
"ยิ้มคงไม่หึงหรอกแค่นี้เอง ใช่ไหมยิ้ม?"
เชอรี่หันมาถามเธอพลันส่งยิ้มหวานให้ ยิ้มเองก็ไม่ได้อยากคิดอะไรให้มาก บางอย่างที่ไม่แน่ใจนักก็เก็บไว้ดีกว่า อีกอย่างเธอก็ไม่อยากมองเพื่อนในเเง่ลบขนา
