ละครลิง
1199 คำ
"หยุดๆ พวกมึงใจเย็น" เป็นโซลห้ามศึกที่กำลังจะก่อเกิดระหว่างไอ้นิ่ง! กับไอ้ฉิบหาย!
"เดี๋ยวกูเเนะนำเอง รอไอ้ไบร์ทสามปีก็ไม่รู้จักชื่อใครหรอก เราชื่อโซลนะเป็นเพื่อนสนิทไอ้ไบรท์ส่วนนี่น้องเรา 'ซัน' ที่มันยิ้มฟันเหยินอยู่นั่น"
โซลชี้มือไปที่หนุ่มน้อยเจ้าเสน่ห์คนเเรก
"ส่วนนั่น 'โซ่ ' แฝดคนพี่ไอ้ซันมัน ไอ้นี่ไม่ต้องคุยกับมันนะ เพราะมันไม่คุย สงสัยอยู่กับไอ้ไบรท์เยอะ ใบ้แดกทั้งคู่"
คนที่ถูกกล่าวถึงทั้งสอง ทำหน้าแบบเดียวกันเด๊ะ! นั่นก็คือเย็นชาไร้อารมณ์สุดๆ โอเค...เธอเชื่อแล้วว่าเหมือนกัน
"แล้วไอ้ขี้เมานั่น ชื่อ'มังกร' มันนี่ไม่ควรยุ่งด้วยสุดแล้ว เดี๋ยวโรคพิษสุรากำเริบจะอาละวาดเอา"
"ใครจะเป็นโรคบ้าจิ๋มเหมือนมึงล่ะ"
มังกรสวนป๊าบทันทีที่ถูกพาดพิง แน่นอนว่าเขาสุภาพแล้ว ถ้าไม่มีคนอื่นไม่ใช่แบบนี้แน่นอน ตอนเเรกกะจะไม่โต้ตอบแล้ว แต่บังเอิญปากหมาๆ นี่มันดันคันยุบยิบอยากทำงานซะได้
"......." ยิ้มไปต่อไม่ได้เลยจริงๆ เธอเอาแต่ทำหน้าแห้งยิ้มแหยๆ
"พวกมึงเสร็จธุระก็กลับไปได้แล้ว"
ไบรท์ที่เอาแต่นั่งนิ่ง เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ เพราะถ้าขืนยังให้พวกนี้อยู่ต่ออีกสักพักเก็บทรงไม่อยู่ ยิ้มได้วิ่งเตลิดแน่ เชื่อเขาเถอะ
"ไอ้นี่ก็ไล่เก่งจริงๆ พวกกูมานั่งตูดยังไม่ทันอุ่นเลย ไล่กลับซะเเล้ว" โซลบ่นอิดออด พร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากว้าง
"ใช่ๆ พี่ไบรท์ไม่เลี้ยงข้าวหน่อยอะ ผมหิว"
หนุ่มน้อยซันรีบเสริมทัพให้กับผู้เป็นพี่ เเละอีกอย่างเขาก็หิวแล้วจริงๆ หลังเรียนเสร็จทุกวันต้องมีอาหารว่างรองท้อง หรือไม่ก็อาหารมื้อใหญ่ให้เขายัดลงกระเพาะทุกวัน
"ไม่" ไบรท์ตอบกลับเสียงเเข็ง เขาอยากอยู่กับยิ้มสองต่อสอง แต่ไอ้สี่ตัวนี้กลับคอยเป็นก้างขวางคออยู่ได้น่ารำคาญชะมัด!
"งั้นพวกกูสั่งมากินเอง เนอะๆ "
โซลหันไปหาเเนวร่วม ซึ่งซันและมังกรต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย มีเพียงโซ่เท่านั้นที่เอาแต่นั่งเงียบอยู่บนพื้นห้อง พลางก้มดูถุงเท้าตัวเองไม่สนใจโลกภายนอกแม้เพียงนิด
"ไม่ต้องสั่งก็ได้ เดี๋ยวเราทำกับข้าวเลี้ยงเอง"
เจ้าของเสียงใสเอ่ยขึ้น เรียกสายตาทุกคนให้หันไปมองเธอเป็นตาเดียว แน่นอนว่าโซล และน้องชายของเขาต่างส่งสายตาขอบคุณเป็นการใหญ่ ราวกับเธอเป็นผู้มีพระคุณล้น ส่วนอีกสองคนก็เพียงมองตาปริบๆ ไม่เเสดงอาการดีใจอะไรขนาดนั้น
แต่กับไบรท์... เขากลับทำเพียงกัดฟันแน่น ดวงตาแข็งกร้าวราวกับจะงับหัวใครสักคน!
"เอ่อ…ทำไม่กี่อย่างก็ได้ เดี๋ยวลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์ข้างล่างแป๊บนะ"
ไปเเล้วเว้ย! ไม่พอใจยังไงอิยิ้มก็ขอไม่สน ทว่ายังไม่ทันที่ยิ้มจะวิ่งออกจากห้องไปด้วยซ้ำ
"เดี๋ยว" เป็นไบรท์ที่เอ่ยสะกัดขาเธอไม่ให้กล้าขยับต่อ
"มีอะไรเหรอ?"
"เดี๋ยวโทรเรียกผู้ช่วยเราไปด้วย"
หา! แค่เธอจะลงไปซื้อของด้านล่างของคอนโด จำเป็นที่จะต้องโทรเรียกผู้ช่วยมาพาเธอไปงั้นเหรอ? เรื่องแค่นี้เอง ใช่ว่าเธอจะไม่มีขาเดินลงลิฟต์ไปนี่
"ไปเเค่นี้เอง ไม่ต้องเรียกก็ได้ รบกวนพี่เขาเปล่าๆ"
"ไม่ได้จ้างมันให้มานอนเล่นไข่ตัวเอง"
"-_-"
คำตอบของอีกคนทำเอายิ้มแทบจะเอาหัวโขกกำแพง เขานี่ชักจะเกินคนแล้วจริงๆ นับวันสมองยิ่งปกติน้อยลง
"จะหวงอะไรขนาดนั้นพ่อคุณ" น้ำเสียงแสดงอาการหมั่นไส้ในความเวอร์วังของผู้เป็นเพื่อน โซลอดไม่ได้ที่จะเบะปากมองบนให้ไบรท์ไปทีหนึ่ง
"เดี๋ยวซันไปเป็นเพื่อนพี่ยิ้มก็ได้ครับ ช่วยถือของด้วย"
"เออใช่ ให้น้องกูไปด้วยก็ได้นี่ ใช้มันหน่อย "
"อือๆ"
ไบรท์พยักหน้าตอบ ถ้าเขาจะลงไปกับเธอก็กลัวกลับมาแล้วห้องไม่อยู่สภาพเดิม เพราะเขานั้นชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อยของห้องที่สุด แต่พวกเวรนี่มาทีไรห้องเขาสภาพนึกว่าสนามรบย่อมๆ เพราะฉะนั้นให้น้องไอ้โซลไปกับยิ้มก็น่าจะดีที่สุด
"งั้นเดี๋ยวมานะ" ประโยคนี้ยิ้มตั้งใจพูดกับไบรท์มากกว่า ก่อนที่เธอและหนุ่มน้อยคนนั้นจะเดินออกจากห้องไป...
"เป็นไงล่ะมึง คิดห่าอะไรอยู่ถึงปล่อยให้ไอ้พวกนั้นมันกระทืบ"
เพียงยิ้มเดินพ้นประตู คนที่เป็นคอสุราที่สุดก็เอ่ยถามทันที เพราะเขารอจังหวะนี้อยู่สักพักแล้ว
"อยากลอง" คนถูกถามก็ตอบกลับเสียงเรียบ
"กูไม่เชื่อหรอก คนแบบมึงเนี่ยนะอยากลองโดนกระทืบ "
"ให้กูเดานะ อยากอ้อนสาว"
โซลที่ดูจะเดาเก่งไปซะทุกเรื่องเอ่ยอย่างรู้ทันเพื่อน เชื่อเถอะ คนแบบไอ้นิ่งไม่ยอมให้คนกระทืบฟรีๆ หรอกมันต้องมีเหตุผลบางอย่าง
"......."
"เงียบแสดงว่ากูเดาถูก"
"........"
"ฮั่นแน่! กูว่าใช่ มึงนี่มัน" โซลถึงกับเม้มปากพลางพยักหน้า
"เล่นเป็นละครลิงเลยนะมึง ทุ่มทุนสุดๆ ฮ่ะๆ"
"เรื่องของกู" แม้จะถูกเดาทางได้ แต่ไบรท์ก็เลือกที่จะตอบกลับเสียงแข็งเช่นเดิม
ใช่แล้ว...เขาตั้งใจ และตั้งใจมาก วันนี้กะว่าจะรับบทเหยื่อผู้อ่อนแอซะหน่อย เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพราะอยากให้เธอคนนั้นเห็นใจ และเข้าใกล้เธอได้มากขึ้นอย่างไรเล่า
"คุ้มไหมล่ะนั่น แด๊ดมึงรู้ไม่เส้นเลือดในสมองแตกเลยเหรอ ลูกชายสุดที่รักแดกตีนนักเลงกระจอก" มังกรเลิกกระดกเหล้า ก่อนที่จะหันมาตั้งใจถามไบรท์
ก็เท่าที่รู้มา พ่อไบรท์ค่อนข้างที่จะหวงลูกชายคนนี้สุดๆ ลูกอยากได้อะไรอยากทำอะไรไม่เคยขัดสักอย่าง สนับสนุนมาตลอด รักมันจนโตขนาดนี้แกยังแทบจะยกตูดดม รักอะไรขนาดนั้น?
"คืนนี้คุ้มแน่นอน" เจ้าของใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
"ว้าว กูว่างานนี้มีอึ๊บๆ อ๊ะๆ อ๊าส์ๆ " โซลยิ้มร่าพลางร้องคราง จนคนฟังขนลุกขนพอง
"ไอ้เหี้ยขนลุก" มังกรถึงกับต้องวางขวดเหล้า แล้วเปลี่ยนมาเป็นมือลูบเเขนแทน บอกเลยว่าเสียงมันนี่ สยองสุดๆ
"รีบแดก รีบกลับ"
"ได้เลยเพื่อนรัก ฮ่ะๆ"
มังกรและโซลยิ้มอย่างรู้ทัน แหงละ...เพื่อนกันย่อมรู้ไส้รู้พุงกันดีอยู่แล้ว
"ผมไม่แปลกใจเลยที่พวกพี่คบกันเป็นเพื่อนได้"
หนุ่มน้อยแฝดผู้พี่ของซัน ซึ่งทุกคนลืมการมีอยู่ของเขาไปซะสนิทเอ่ยขึ้นอย่างคนท้อใจ แต่กลับไม่มีใครสนเขาเลยสักนิด
- ผู้เขียน
