"ยิ้มครับ เมื่อกี้ยายหมายถึงอะไรเหรอ"
"ไม่มีอะไรหรอก"
เมื่อป้าของยิ้มมารับยายกลับเเล้ว ทั้งสองคนก็ได้เวลาจัดเก็บของให้เข้าที่ บ้านพักเธอเป็นบ้านไม้ชั้นเดียว ยกสูงนิดหน่อยฟิลเถียงนาน้อยคอยรัก
มีเพียงห้องนอนกับฟูกที่นอน และห้องน้ำที่อยู่เชื่อมกัน ให้ความรู้สึกอนาถาและชีวิตเรียบง่ายในเวลาเดียวกัน เธอชอบจัง บรรยากาศเอย ลมเอย ทิวทัศน์ทุ่งนารวงข้าวโค้งคอรอเก็บเกี่ยว มันดีจริงๆ
"จริงจังครับ บอกหน่อยๆ"
"อยากรู้จริงๆ?"
"อื้อๆ"
คนตัวโตมุดออกจากใต้กระโปรงเธอที่กำลังจัดเตรียมที่นอนอยู่ รีบผงกหัวยืนยัน
"ยิ้มป่วยเหรอ ทำไมยายต้องบอกให้ไปหาหมอด้วย"
"ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ยายแค่แซวเฉยๆ"
เธอจะขำก็สงสารกับความไม่รู้ของไบรท์ คนอะไรบทจะทึ่มก็สมจริงสุดๆ ดูหน้าเขาตอนนี้ คิ้วแทบจะชนกันอยู่แล้ว เฮ้อ~
"อะๆ ก็ยายไปโดนเป้าไบร์ทใช่ไหม"
"ใช่" ไบรท์พยักหน้า
"แล้วยายแกก็เข้าใจว่าไบรท์ยัดขวดน้ำไว้ตรงนั้น"
".....
