เช้าวันถัดมา...
หลังจากเหตุการณ์เสี่ยงตายเมื่อคืนได้ผ่านพ้นไป เธอก็ต้องมานั่งมองคนตรงหน้าที่เอาแต่หน้าหงอยกระพริบตาปริบๆ ขอความเห็นอกเห็นใจจากเธออยู่ตรงนี้ สาเหตุก็เพราะอิท่ายากเมื่อคืน เล่นเอาเธอหงายท้องตึงเอวเคล็ดอยู่นี่ไง
"ฮึก ฮือ ๆ ๆ"
เอา… เอาเข้าไป นั่งสักพักก็ร้องห่มร้องไห้หลังจากพร่ำเพ้อ พลางตัดพ้อตัวเองว่าเป็นคนทำให้เธอต้องเจ็บตัว อ่อนไหวไม่สมกับสภาพหน้าตาเลยสักนิด นี่ขนาดเธอยังไม่พูดอะไรเลยสักคำเขายังฟูมฟายหนักขนาดนี้
"เฮ้อ~" ยิ้มที่นอนตะแคงอยู่บนที่นอนถอนหายใจยาวเหยียด
"ฮึก ขอโทษครับ ขอโทษที่ทำให้ที่รักเจ็บ ฮือ ๆ ๆ"
คนตัวโตร้องไห้ยกใหญ่ หลังมือก็ทำหน้าที่เช็ดน้ำตาทีน้ำมูก ทีสภาพหดหู่ไม่น่าดูแบบสุดๆ กะอีแค่เอวเคล็ดเขาร้องอย่างกับทำเธอเเขนขาดขาขาดแน่ะ
"หยุดร้องได้เเล้ว ไปอาบน้ำจะได้ไปทานมื้อเช้าบ้านยาย"
"ฮึก ๆ ๆ"
"มันก็แค่อุบัติเหตุน่า ยิ้มไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย "
".......
