หลังจากนั้นยิ้มก็เดินลงจากโกดัง ใช่ มันคือโกดังทั้งหมดหกชั้น ห้องที่เธอถูกพาขึ้นไปอยู่ชั้นบนสุด เธอเดินนำหน้าชายหนุ่มร่างสูงลงมาจนถึงชั้นล่าง โดยไม่เอ่ยอะไรเลยสักนิด
และไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองแม้เพียงเสี้ยว ท่าทีตอนนี้ไม่เหมือนยิ้มที่อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าตั้งตรงไม่วอกแวกนั่น ทำเอาชายหนุ่มซึ่งนั่งอยู่ข้างกายประหลาดใจ
"ไม่กลัวแล้วเหรอ?"
"กลัวสิ ถามได้"
เพียงประตูรถฝั่งคนขับปิดลง ใบหน้าที่หวานที่ก่อนหน้าดูเข้มแข็งก็แปรเปลี่ยนทันทีเมื่อผู้เป็นแฟนเอ่ยถาม ยิ้มรีบซุกตัวเข้ากอดร่างหนาทันทีอย่างโหยหา และต้องการที่พึ่ง
"ฮึก~ทั้งกลัว ทั้งโกรธ ฮึ้ย!"
เดี๋ยวก็ร้อง เดี๋ยวก็กัดฟันฮึดฮัด โถ่ๆ …มันน่านัก
"โอ๋ๆ ขอโทษที่ดูแลยิ้มได้ไม่มีดี ต่อไปจะไม่เกิดเรื่องอะไรแบบนี้เด็ดขาด สัญญา"
ไบรท์ทั้งโอ๋ ทั้งโอบกอดเธอจนแน่น ครั้งนี้เขาพลาดจริงๆ ที่ปล่อยเธอให้คลาดสายตา ต่อไปนี้เขาจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไป
