แอบหวง
1524 คำ
รถตูหรูมาจอดที่หน้าคาเฟ่ของทิวาวันนี้คาเฟ่ยังเปิดปกติเพราะทุกตำแหน่งในร้านมีพนักงานทำงานได้อย่างปกติ
เตชินต์เปิดประตูทิวาลงจากรถ
"ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกอย่างในวันนี้"
"เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นกาแฟร้อนสักแก้วก็แล้วกัน"เตชินต์ตอบ
"เชิญค่ะ"เธอเดินนำเขาเข้ามาในร้าน
"คุณนั้งรอสักครูนะคะ"หลังจากพูดเสร็จเธอก็เกินเข้าไปในร้าน สักพักเธอก็ออกมาพร้อมอเมริกาโน่ร้านหนึ่งถ้วย
"เดี๋ยวผมรอรับคุณไปวัดด้วยกันเย็นนี้"เขาเอ่ยขึ้น
"ฉันรบกวนเวลาคุณมามากแล้ว"
"ผมจะรอ"ทิวายังพูดไม่จบชายหนุ่มก็พูดสวนขึ้นทันที
"คุณกลัวฉันหนีหนี้คุณหรอค่ะ"หญิงสาวถามเขาตรงๆ เพราะเธอกับเขาแทบจะไม่รู้จักกันเลย พึ้งเจอกันครั้งเดียวตอนเธอไปทำสัญญากู้เงิน เจาเหลือบตาขึ้นมองเธอ เธอก็จ้องมองเขา
"ผมชอบช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์นะ"เขาตอบแบบกวนๆ
"เฮอออ... มันไม่ตรงกับบุคลิกคุณเลยค่ะ"
"เอาเถอะยังไงผมก็จะรอ"
หญิงสาวยังไม่ทันได้ตอบอะไรก็มีเสียงเรียกดังขึ้นข้างๆ
"คุณทิวาครับ"เสียงเรียกจากชายหนุ่มคนหนึ่ง ทิวาหะนไปมอง
"คุณนทีสวัสดีค่ะ"เธอเอ่ยทักขึ้น
"คุณทิวาไม่สบายหรือป่าวครับ ทำไม่ดูเหมือน.."
"ป่าวค่ะ วันนี้คุณนทีจะรับอะไรดีค่ะ"หญิงสาวรีบบอกและเปลี่ยนเรื่องทันทีเธอไม่อยากพูดเรื่องส่วนตัวให้ใครฟัง
"ผมขอลาเต้ร้อนที่นึ่งก็แล้วกันครับ"
"ได้ค่ะ รอสักครูนะคะ"
เตชินต์นั่งมองให้หนุ่มหน้าจืดนี้ ดูเขาก็รู้แล้วว่าไอหน้าจืดนั้นสนใจทิวา
(ฝันไปเถอะมึง)เขาคิดใน
เเล้วเธอก็เดินหายเขาไปด้านใน และเดินออกมาเสิร์ฟลาเต้ร้อนให้ไอหน้าจืดนั้น
"กาแฟได้เเล้วค่ะ"
"ขอบคุณมากนะครับ"ชายหนุ่มนามว่านธีตอบเสียงหวาน
เตชินต์แกล้งนั้งหลับตาเอาหลังพิงเก้าอี้ และกอดอก ทิวาหันไปมองชังใจอยู่แปบหนึ่งก่อนที่จะเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม
"คุณ"ทิวาเอ่ยเรียกเขาเบาๆ
เตชินต์แกล้งนิ่ง เธอจึงเดินไปจับแขนเขา เขย่าเบาๆ เตชินต์ลืมตาขึ้นมามอง
"เออ..คุณไปนอนพักข้างในก่อนก็ได้ค่ะ กว่าฉันจะอาบน้ำเสร็จ"ทิวากล่าวขึ้น
"ก็ได้ครับ"เขาตอบพร้อมกับลุกขึ้นทิวาเดินนำเขาเจ้าไปในส่วนของร้าน เตชินต์ยกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ชนะ เขาเดินตามทิวาเข้ามาด้านในที่ไม่อนุญาติให้บุคคลเข้ามาได้ มันเป็นส่วนของขั้นตอนการผลิต ไม่ว่าจะเป็นครัวทำอาหาร โซนทำขนมเบเกอรรี่ต่างๆ เธอพาเขาเข้ามาที่ห้องทำงานของเธอ ที่เป็นห้องสี่เหลี่ยม
ร้อมรอบด้วยกระจกเพื่อให้มองเห็นกานทำงานของพนักงานข้างนอกมี มีคอมพิวเตอร์ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน 1 ตัว และข้างๆจะมีโซฟา1 ชุด และมีบูลลี่เปิดปิดได้ติดอยู่กับกระจกรอบห้อง
ทั้งคู่ตกเป็นเป้าสายตาของเด็กในร้าน ทุกคนในร้านต่างพากันงงว่าเจ้านายสาวพาใครมา
"กรี๊ดดด..พี่สานั้นมันพี่สุดหล่อที่มาร้านเราประจำนี้หนาา"เสียงเด็กกุ้ง ทำท่ากรี๊ดการ์ดขึ้น
"ยายกุ้งเดียวเถอะรีบไปทำงานเลย ไม่ใช้เรื่องของเรา"สาผู้จัดการร้านดุขึ้น
"เดียวดิฉันให้เด็กทำอาหารมาให้นะคะ"
ทิวาพูดขึ้นหลังจากที่เขานั้งลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว
"แล้วคุณไม่กินด้วยกันหรอ"เขาถามขึ้น
"ดิฉันยังไม่หิวค่ะ"
"กินเถอะคุณ ถ้าคุณเป็นลมผมอุ้มคุณไม่ไหวนะ"เขาพูดขึ้นแบบกวนๆ
"ก็ได้ค่ะ คุณท่านได้ทุกอย่างไมค่ะ"
"ทุกอย่างครับ"เขาตอบพ่อมกะบมองหน้าหญิงสาว ทิวาใจเต้นแปลกๆเธอรีบหลบตาชายหนุ่ม
"งั้นรอสักครู่นะคะ"พูดเสร็จเธอก็เดินออกไปสั่งให้แม่ครัวทำอาหารให้
"พี่ทิวา พวกเราเสียใจเรื่องคุณป้าด้วยนะคะ"สาผู้จัดการร้านเดินมาบอกหญิงสาว
"ขอบใจจ้ะ"ทิวาตอบรับน้ำตาคลอ
"พรุ่งนี้พวกเราขอไปส่งคุณป้ากันด้วยได้ไมค่ะ"
"ได้สิจ้ะ พรุ่งนี้ปิดร้าน1 วันก็แล้วกัน"
"ค่ะ เดี๋ยวสาจะเเจ้งพนักงานให้นะคะ"
"จ้ะ"
"เออ..แล้วผู้ชายคนนั้น"
"เขาเป็นเพื่อนพี่เองจ้ะ"ทิวาตอบให้สาสบายใจ
"อ๋อ...ค่ะ"
"พี่สั่งให้แม่ครัวทำอาหารไว้ถ้าเสร็จแล้วยกเข้ามาให้พี่หน่อยนะ"
"ได้ค่ะ"สาตอบ
ทิวาเดินเข้ามาเห็นเตชินต์นั้งกดโทศัพท์อยู่หน้าเคร่งเครียด แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร เธอเดินไปนั้งที่โต๊ะทำงานเพื่อตรวจดูความเรียบร้อยของร้าน
สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เสียงโทรศัพท์
"ว่าไง"เตชินต์กดรับแล้วกรอกเสียงเข้าไป
"..........."
"มึงเฝ่าไว้ เดี๋ยวกูให้ไอกรมันไปที่โกดังแทน"
"..........."
เขากดว่างสาย แล้วกดโทรออกอีกสาย
"ไอกรคืนนี้มึงไปดูที่โกดังแทนไอเดชา แล้วส่งคนไปจับตาดูไอชาติไว้ด้วย
"......."
"ให้ไอชัยมาแทน"
"......"
เขากดว่างสายทันที
ทิวานั้งทำงานแต่ตาอดแอบมองเขาไม่ได้
"ถ้าคืนนี้คุณไม่สะดวกดิฉันไปวัดเองได้ค่ะ"
"ผมอยู่ไหนงานผมก็เดินได้ไม่ต้องห่วง"
กว่าเขาจะมายืนจุดนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย ปกครองยากสุดก็คือคน แต่ถ้าปกครองคนได้ เขาก็ไม่ต้องเหนื่อยทำเองทุกอย่าง
"ค่าาา..ไม่ห่วงค่ะ"เธอรู้สึกหมั่นไส้เขาขึ้นมา คนพูดด้วยดีๆ
ก๊อกๆๆๆ
"อาหารมาแล้วค่ะ"เสียงเด็กกุ้งดังขึ้น
มากับเพื่อนเด็กเสิร์ฟอีก1คน
"วางตรงนั้นเลยจ้ะ"ทิวาบอก
เด็กกุ้งรีบกุรีกุจอจัดอาหารลงบนโต๊ะ แล้วยืนบิดไปบิดมา
จนเพื่อนได้รากออกไป ทิวาได้เเต่ส่ายหัว
และเดินมานั้งกินข้าวกับชายหนุ่ม ทั้งคู่
นั้งกินข้าวกันไปเงียบๆ เธออยากจะถามคำถามกับเขาหลายคำถามแต่ก็คิดว่าถามไปก็จะได้แต่คำตอบกวนๆกลับมาเธอเลยไม่ถามดีกว่า
"คุณไม่กลับไปอาบน้ำหรอค่ะ"
"ผมจะอาบกับคุณ"คำตอบของเขาทำเอาเธอถึงกับข้าวติดคอ
"แคร๊กกๆๆ"ทิวาไอออกมา
"กินน้ำก่อนคุณ ไหวไมเนีย"ชายหนุ่มส่งน้ำให้ เขาอดขำไม่ได้แค่เเกล้งพูดผิดเป็นถึงขนาดนี้เลยหรอ
"คุณพูดว่าไงนะคะ"ทิวาถามย้ำอีกที่
"ผมบอกว่าผมจะอาบน้ำบ้านคุณขี้เกียจ
กลับไปกลับมา"
"แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่พูดแบบนี้ละคะ"เธอมองค้อนเข้าจนตาคว่ำ
(น่ารักเป็นบ้า)เตชินต์คิดในใจ
ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว พนักงานกำลังช่วยกันเก็บร้านเตียมปิดร้านกันแล้ว
"เดี๋ยวดืฉันจะกลับไปอาบน้ำที่บ้าน ส่วนคุณอาบที่นี้ก็แล้วกันนะคะ"ทิวากล่าว
"ทำไมกลัวผมปล้ำคุณหรอ"ชายหนุ่มพูดขึ้น
"ปะ..ปะ..ป่าวสักหน่อย"ทิวาตอบไม่ถูกเลยคนบ้าจะพูดอะไก็พูดเลยหรือไง
"ผมจะบอกคุณให้นะ ผู้ชายอย่างผม กระดิกนิ้วทีเดียวผู้หญิงก็พร้อมพรีกายให้แล้วไม่ต้องลงทุนปล้ำคุณให้เหนื่อยหรอ และอีกอย่างนะ แบนๆแบบคุณไม่ใช่สเปคผม"พอเขาพูดเสร็จทิวาทำตาโต คนบ้าพูดออกมาได้
"ค่ะ"เธอกระแทกเสียงตอบ
ก๊อกๆๆ
"พี่วาค่ะ เก็บร้านเสร็จหมดแล้วนะคะ อันนี้เป็นยอดรายรับรายจ่ายวันนี้ค่ะ"สาผู้จัดการร้านเข้ารายงาน
"จ้ะ ถ้าเรียบร้อยหมดแล้วก็กลับกันเถอะ"
"ค่ะ งั้นสาขอตัวนะคะ สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะ"
เธอไหว้สวัดดีเจ้านายสาวแล้วหันไปไหว้ชายหนุ่มที่นั้งอยู่กับเจ้านายสาว ลองว่าเจ้านายสาวให้เข้ามาถึงนี้ไม่น่าจะใช้เพื่อนธรรมดาแล้วแหละ ทิวาเเอบมองชายหนุ่มที่นั้งอยู่ตรงหน้า
(นี้เธอจะต้องชวนเขาเข้าบ้านจริงๆหรอเนี๊ยยไม่มีทางเลือกแล้วสินะ แต่คิดๆดูมีเขาอยู่ข้างๆก็รู้สึกสบายใจแปลกๆ)
"คุณ"เตชินต์ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนทิวาตกใจ
"ว้ายย...นี้คุณ"
"ผมเรียกคุณหลายรอบแล้วนะครับ มั่วแต่ใจรอยคิดอะไรอยู่"
"เออ..เราไปอาบน้ำกันเถอะค่ะ"
เตชินต์มองเธอยิ้มๆ
"ฉันหมายถึงไปอาบน้ำที่บ้านกันค่ะ อาบใครอาบมัน"
(โอ้ยยย..จะพูออะไรก็แปลกๆไปหมด)
"ก็ไปสิครับผมอยากอาบน้ำจะแย่"
"เชิญค่ะ"เธอพูดประชดเขา
- ผู้เขียน
