เตชินต์กอดและพาทิวาเดินเขาห้อง เพราะสภาพหญิงสาวตอนนี้ไม่เหมาะที่จะอยู่ข้างนอก
ทิวาเริ่มนิ่ง อ้อมเเขนนี้กลิ่นหอมแบบที่เธอคุ้นเคย
"คุณเตชินต์"ทิวาหมุนตัวกลับมามอง
"ครับผมเอง"เขาคลายอ้อมแขนออกเพื่อให้ทิวาได้หันมามองเขา
"คุณเตชินต์...ฮื้อออๆๆๆ"พอเธอเห็นว่าเป็นเขาเธอก็สวมกอดเขาแน่นร้องไห้สะอึกสะอื้น เตชินต์กอดตอบและใช้มือลูบผมเธอเบาๆ ทั้งสองกอดกันอยู่แบบนั้นสักพัก อยู่ๆทิวาพลักเขาออก
"อย่า...อย่ามาใกล้วาค่ะ วาสกปรก ฮื้อๆ..วา..สกปรก"เธอเริ่มโว้ยวายอีกครั้ง
เธอใช้มือตัวเองถูไปที่ใบหน้า ลำคอ และลำตัวด้วยความรุนเเรงจนตัวเเดงไปหมด
เธอถูด้วยความขยะแขยงตัวเองแค่นึกว่าไอเสี่ยนั้นมันสัมผัสเธอตรงไหน เธอก็สึกขยะแขยงตัวเองไปหมด
"วาเกลียด...ไอเสี่ยนั้นมัน..กรี๊ดดด...วาอยากตายฮื้อออ..ๆๆ"เธอร้องตะโกนขึ้นพร้อมทั้งใช้มือข่วนตัวเอง เธอหวังว่ามันจะลบรอยที่น่าขยะเเขยงออกไปให้หมด
"ไม่ครับ..วา..ฟังผม..ฟ
