สองสัปดาห์ต่อมา…..
ลอนดอน ประเทศอังกฤษ 12.30 น.
“ณิรินลูก….มากินข้าวได้แล้วจ้ะ” เสียงป้าโรสเอ่ยเรียกฉันที่กำลังนั่งพิมพ์ไลน์คุยกับแม่อยู่ที่โซฟาให้ไปกินข้าว
“ค่ะป้าโรส” ฉันขานรับป้ากลับไปทันที ก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินไปหาป้าที่โต๊ะอาหาร
คือตอนนี้ฉันย้ายมาอยู่กับป้าที่อังกฤษได้สองสัปดาห์แล้วนะคะ นี่ก็เพิ่งจะปรับตัวกับเวลาใหม่ได้ (เวลาที่อังกฤษจะช้ากว่าไทยเจ็ดชั่วโมง)
“วันนี้ป้าทำต้มจืดเต้าหู้หมูสับให้หนูณิด้วยนะ กินเยอะๆ นะลูก” ฉันมองชามต้มจืดที่อยู่ตรงหน้าแล้วจู่ๆ ก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา
“หนูณิขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ว่าจบฉันก็รีบเดินไปยังห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว
“หนูณิ ไหวมั้ยลูก” ป้าโรสเข้ามาหาฉันที่นอนหมดสภาพอยู่ในห้อง หลังจากที่อาเจียนไปเมื่อกี้
ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยมีอาการแพ้ท้องเลยนะ แต่พอมาอยู่กับป้าที่นี่ ทั้งเวียนหัว ทั้งอาเจียน มาครบเลย ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
“หนูณิขอ
