หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
มหาวิทยาลัย 10.30 น.
“น้องณิครับ ช่วงนี้เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่ค่อยตอบไลน์พี่เลย?” พี่น้ำเหนือที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามฉันถามขึ้น
“พอดีช่วงนี้ณิยุ่งกับการอ่านหนังสือเตรียมสอบค่ะ” ฉันตอบพี่เขาไปแบบนั้น แต่ความจริงคือฉันไม่อยากพูดหรืออยากคุยกับใครทั้งนั้น แม้กระทั่งพี่คิมหันต์ฉันก็ไม่อ่านไลน์ ไม่รับสายเขาเช่นกัน
“ถ้าน้องณิไม่เข้าใจตรงไหน ถามพี่ได้นะ เดี๋ยวพี่ช่วยติวให้” ทำไมพี่น้ำเหนือถึงเป็นผู้ชายที่แสนดีขนาดนี้นะ ทั้งสุภาพ ทั้งอ่อนโยน ทั้งใจดี
“ขอบคุณนะคะ” ฉันระบายรอยยิ้มส่งไปให้พี่น้ำเหนือตามมารยาท คือตอนนี้ฉันกับพี่น้ำเหนือเรานั่งตรงม้าหินอ่อนใต้ตึกคณะค่ะ ก่อนหน้านี้ฉันก็นั่งกับยัยซัมเมอร์และยัยอะตอมปกติกำลังรอขึ้นเรียนคาบต่อไปตอนสิบเอ็ดโมง
แต่เมื่อสิบนาทีที่ผ่านมา พี่กวินกับพี่น้ำเหนือก็เดินมาหาพวกเราที่โต๊ะ ก่อนที่พี่กวินจะชวนยัยซัมเมอร์กับยัยอะตอมไปหาซื้อของกินที่
