ตั้งแต่กลับมาจากญี่ปุ่นปราญติญาก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน หญิงสาวเงียบและดูดซึมผิดปกติจนพรชนกรู้สึกอดสงสัยกับท่าทางของเพื่อนไม่ได้หลังจากลงเวรเช้าพร้อมกันวันนี้เธอจึงชวนปราญติญาไปทานอาหารญี่ปุ่นร้านประจำของทั้งสองคน
“ช่วงนี้ป่านเป็นอะไรหรือเปล่าบุ๋มรู้สึกว่าป่านจะเงียบและดูไม่ค่อยร่าเริงเลย”
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะป่านก็แค่เหนื่อย”
“จะเหนื่อยได้ยังไงป่านเพิ่งลาพักร้อนมานะ หรือช่วงลาพักร้อนเกิดอะไรขึ้นกับป่าน”
“ไม่มีเกิดอะไรขึ้นหรอก” ปราญติญาตอบเพื่อนแต่ไม่กล้าสบตาพรชนกเพราะกลัวเพื่อนจะจับได้ว่าตนเองกำลังโกหกและมีเรื่องปิดบังอยู่
“แต่ป่านเปลี่ยนไปมากจริงนะ ป่านเงียบไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้มเหมือนกับคนอกหักเลยหรือแอบกลับไปคบกับแฟนเก่าแล้วทะเลาะกันอีก”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกป่านกับเขาเลิกติดต่อกันนานแล้ว”
“บุ๋มเห็นป่านเป็นแบบนี้บุ๋มไม่สบายใจเลยนะ มีอะไรในใจก็บอกบุ๋มได้ เราเป็นเพื่อนกันมานานนะบุ๋มดูออกว่า
