“ไม่ต้องสิบผืนหรอกค่ะ แค่ผืนเดียวก็พอ” ฉันตอบอย่างนอบน้อม จูบคางเขาไปอีกครั้ง
“อ้อนขนาดนี้อยากได้มากเลยเหรอ” ปกติถ้าอยากได้อะไรมาก ๆ ฉันจะอ้อนแบบนี้แหละ
“อยากได้มากเลยค่ะ เบ๊บขา” อ้อนเข้าไปอีก เขาจะได้ซื้อให้ตอนฉันบอกราคา
“ซื้อเลยครับ เท่าไหร่เดี๋ยวพี่โอนเงินให้” ฉันชูสองนิ้วให้เขาดู พี่แกก็กดโอนเงินมาให้ฉัน สองหมื่น มันพอที่ไหนได้แค่มุมของผ้านวมเท่านั้นแหละ
“ไม่พอเบ๊บ”
“สองแสนเลยเหรอ ผ้าห่มอะไรแพงจัง” เขาทำท่าจะกดโอนเพิ่ม แต่ฉันแตะมือไว้ก่อน แล้วพูดเบา ๆ เพราะกลัวเขาตกใจ
“สองล้านค่ะ เบ๊บ”
“เดี๋ยวนะบี๋! ผ้าห่มราคาสองล้าน มันผ้าห่มบ้าอะไร! จะแพงขนาดนั้น” ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพราะต้องอธิบายยาวแน่ ไม่บ้าค่ะเบ๊บ ไม่บ้าจริง ๆ
“มันเป็นขนเป็ด Eider เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองที่อาศัยอยู่ตามชายฝั่งของประเทศไอซ์แลนด์ ปีหนึ่งจะผลัดขนแค่ครั้งเดียวเอง แล้วปีปีหนึ่งเขาผลิตผ้าห่มได้แค่ปีละสอง
