“ฝะ...ฝากครรภ์”
“อื้อ ใช่ ^_^”
“พี่ล้อผมเล่นไหมเนี่ย” เกอร์ทำเหมือนไม่เชื่อในคำที่ฉันพูด มันไม่น่าเชื่อขนาดนั้นเชียวเหรอ หรือว่าฉันดูไม่เหมือนคนท้อง
“เรื่องแบบนี้ใครเขาล้อเล่นกัน” ฉันตอบแบบยืนยันอีกครั้ง “พี่ท้องจริงๆ”
“แล้ว...” ฉันรู้ว่าเกอร์กำลังจะถามถึงพ่อเด็กจึงรีบพูดขัด “ไปเก็บของได้แล้ว”
“ครับ” เกอร์เดินคอตกไปหลังร้าน
“ขวัญ มิ่ง” ฉันตะโกนเรียกเด็กในร้าน
“ค่ะพี่ปลาย” ขวัญและมิ่งตอบกลับมาพร้อมกันแล้วรีบเดินมาหาฉัน
“พรุ่งนี้พี่ฝากมาเปิดร้านให้หน่อยนะ พี่จะไปโรงพยาบาล ^_^”
“ได้ค่ะ” ขวัญพยักหน้าตอบ
“พี่ปลายท้องจริงๆ เหรอคะ” มิ่งทำหน้าสงสัย นี่ก็คงเป็นอีกรายที่ไม่เชื่อสินะ
“ก็จริงสิ พี่ท้อง ^_^”
มิ่งกับขวัญมองหน้ากันเหมือนมีคำถามอยากจะถามอะไรฉันต่อแต่ก็ไม่กล้าถาม
“สงสัยอะไรกัน ถามได้นะ” ฉันพูดเปิดทางให้
“จริงนะ ถ้าถามแล้วพี่ปลายห้ามหักเงินพวกเรานะ” ทั้งคู่มีสีหน้ากล้าๆ
