เวลาดำเนินไปอย่างรวดเร็ว ทุกสรรพสิ่งบนโลกอยู่บนพื้นฐานความไม่แน่นอน พ่อของยาหยีเมาล้มหัวฟาดพื้น ถึงจะหามส่งโรงพยาบาลได้ทัน แต่เนื่องจากเป็นโรคตับแข็งทับซ้อน จึงทำให้เกิดภาวะติดเชื้อในกระแสเลือดร่วมด้วย
ทำให้เสียชีวิตในเวลาต่อมา
วัด
งานศพเริ่มวันแรก มีแขกในหมู่บ้านมาร่วมงาน ผู้เป็นภรรยายังคงเสียใจ เมื่อคู่ชีวิตได้จากไปอย่างกะทันหัน ยาหยีได้แต่ปลอบใจแม่ ถึงแม้ผู้เป็นพ่อนั้นจะแสนเลวร้ายมากก็ตาม แต่เขาก็เป็นหัวหน้าครอบครัว
"พ่อไปดีแล้วนะจ๊ะแม่" ยาหยีกอด "ต่อจากนี้ไป หนูจะคอยดูแลแม่เองนะคะ"
"ยาหยีอโหสิกรรมให้พ่อนะลูก ฮึกกก~อะไรที่ผ่านมา อย่าโกรธแค้นเคืองอะไรเลย"
"หนูไม่คิดโกรธแค้นพ่ออยู่แล้วค่ะแม่"
"แม่เองก็เช่นกัน ถึงแม้เราสองคนจะไม่ได้ตั้งใจที่จะมียาหยี แต่อย่างน้อย..วันนี้ลูกก็ถือว่าเป็นพยานความรักที่เคยผ่านมา"
น้ำเสียงของแม่สั่นเครือ อีกทั้งยังคงร้องไห้ ใบหน้าอาบด้วยหยาดน้ำตา โดยมีล
