โคตรร้ายลวงรัก

EP.1 วันฝนพรำ

ร้านหนังสือกมลการ

ในซอยคับแคบ ไม่ห่างไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก มีร้านหนังสือตึกเช่าหลากหลายให้นักศึกษาได้เข้ามาหาความรู้ เช่นเดียวกับสองสาวสวย มักจะแวะมาที่นี่อยู่บ่อยครั้ง

"ยาหยีทำเลกเชอร์อาจารย์วินัยหรือยัง"

"เรียบร้อยแล้วล่ะ"

"ขอยืมลอกหน่อยสิ แฮ่"

"เพราะฝุ่นไม่ตั้งใจเรียนไง ในห้องก็มัวแต่เล่นโทรศัพท์ สอบตกขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ"

ยาหยี สาวผู้งดงามเพียบพร้อมทั้งกายวาจาใจ สูงราวร้อยห้าสิบแปด ตัวเล็กแววตาสดใส ผิวขาวผ่องเป็นยองใย ผมยาวถึงกลางหลัง นิสัยอ่อนโยน มีความอดทนสูงมาก

ฝุ่น เพื่อนสนิทเพียงคนเดียว น่ารัก นิสัยใจคอตรงไปตรงมา สูงผอม ผมยาวประบ่า

ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ช่วงมัธยมปลาย เนื่องจากศึกษาอยู่ที่เดียวกัน ห้องเดียวกัน

สองสาวเรียนคณะบริหารปีหนึ่ง มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ได้อยู่ห้องเดียวกันเหมือนเคย

"นี่จะทุ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ" ฝุ่นชวน "ได้ยินเสียงฟ้าร้องเมื่อกี้ สงสัยฝนใกล้จะตก เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปส่งเธอที่บ้านก่อน"

"ไม่ต้องหรอก บ้านอยู่คนละทางกัน เสียเวลาเปล่า เดี๋ยวเรากลับเองได้"

"ฝนจะตกลมแรงแบบนี้แท็กซี่หายากนะ นั่งคันเดียวกันก็ได้มั้ง"

"พอดีว่า..ฉันส่งข้อความไปให้พี่ไทเทมารับ"

"โอ๊ยยย! ก็แค่บอกแต่แรกตามตรง ว่าจะกลับกับผู้ชาย ฮ่าๆ งั้นฉันไปก่อนนะ"

เพื่อนส่งยิ้มโบกมือลาพร้อมเก็บหนังสือใส่กระเป๋า ยาหยีรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดอ่านข้อความที่ส่งให้กับชายหนุ่ม

(ยาหยี : ใกล้ถึงแล้วโทรมานะคะ)

รอยยิ้มหวานจดจ้องมองดู ก่อนจะรีบเก็บหนังสือเตรียมพร้อมทุกอย่างเพื่อเดินทางกลับ

หน้าร้าน

ประตูร้านปิดเมื่อถึงเวลา ผู้คนเดินทางพากันกลับ เนื่องจากตอนนี้เสียงฟ้าคำรามคล้ายฝนจะตก ยาหยีถือถุงในมืออย่างแน่น เนื่องจากมีผ้าพันคอสีสวย ซึ่งเธอใช้ฝีมือในการถักทอด้วยตัวเอง เตรียมจะมอบให้ชายหนุ่มผู้ที่ใฝ่หา

คลับ FOF

ติก'

ติก'

ติก'

"โทรศัพท์ของพี่ดังแจ้งเตือนตลอดเวลาเลยนะคะ" สาวสวยผมสั้น สวมเกาะอกสีดำรัดแน่น จนเต้านมกระเด้งเกยขอบเสื้อ นั่งอยู่บนตักคลอเคลีย กับหนุ่มนักศึกษา ใบหน้าหล่อเหลาแถมรวยมาก "แฟนหรือเปล่านะ..."A

"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ"

"ก็หล่ออย่างพี่ไทเท อาจจะมีเจ้าของแล้ว"

"อย่าคิดไปเองสิครับคนสวย"

"สรุปมีหรือไม่มีกันแน่คะ?"

"พี่ไม่มีแฟนครับ โสดสนิท"

ไทเท หรือ ไทเทเนียม ชายหน้าตาดีหล่อเหลา สูงร้อยแปดสิบห้า ผิวขาว หุ่นดีสูงโปร่ง ซิกซ์แพกหน้าท้องพรีเมียม นิสัยเจ้าเล่ห์ เจ้าชู้ ไม่เคยรักใคร แถมเป็นถึงลูกนักธุรกิจรายใหญ่ ที่ส่งออกเพชรทั่วภาคเอเชีย

"รถติดฉิบหาย!" เสียงหงุดหงิดพูดพร้อมซัดตัวลงนั่ง ปรากฏว่าเป็นเพื่อนสนิทของไทเท

"มาช้ายังเสือกบ่นนะไอ้ไมยราพ" ไทเทเลิกคิ้ว

"กว่าจะสลัดแม่งออกได้ งอแงฉิบหาย"

"คราวนี้สาวคนไหนอีก ฮ่าๆ"

"อย่ารู้จักเลยโคตรน่ารำคาญ กูบอกแล้วว่าถ้าไม่เด็ดก็ไม่สานต่อ ไม่มีการขอแก้ตัวใดๆ"

ไมยราพ ชายหนุ่มใบหน้าหล่อร้าย ส่วนสูงร้อยแปดสิบหก ผิวขาว สูงกำยำ นิสัยเจ้าชู้ ซาดิสม์ หัวรุนแรง เป็นลูกชายเจ้าของผู้หนุนหลังนักการเมืองที่ทรงอิทธิพลมาก

เพราะอยู่ในสังคมสภาพแวดล้อมไฮโซร่ำรวย ทั้งคู่จึงสนิทสนมกันมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย ทั้งคู่กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังคณะบริหารปีสาม ตัวติดกันแทบจะทุกเวลา

ร้านหนังสือ กมลการ

กระหลึ่ง

ซ่าาาา

เสียงฟ้าร้องพร้อมกับเม็ดฝนที่โปรยปรายลงมาจากฟ้า เริ่มทวีความรุนแรงเนื่องจากลมพัดกระหน่ำ สาวตัวเล็กอย่างยาหยียืนหลังชิดพิงกำแพง กอดอกหนาวสั่น เริ่มเปียกปอนเพราะหลังคาไม่ได้ยื่นออกมาบดบัง

ติก'

ความหวังเริ่มชัดเจนอีกครั้ง ข้อความโทรศัพท์ดังแจ้งเตือน เป็นชายผู้ที่ขอให้มารับ

(ไทเท : พี่ติดธุระคงไปรับไม่ได้นะ)

(ยาหยี : แต่หนูมีของบางอย่างจะให้ อีกอย่างตอนนี้ฝนตกหนัก น่ากลัวมากค่ะ)

(ไทเท : เรียกแท็กซี่กลับเองได้เลย ไม่ต้องรอ)

ข้อความที่พิมพ์ตอบกลับ ไม่แม้แต่จะแสดงความเป็นห่วงเป็นใย ยาหยีสะอึกเจ็บปวดในหัวใจ ถึงแม้นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเมินเฉย

แต่หัวใจดวงนี้ก็ไม่เคยหลาบจำ

ทนเจ็บซ้ำๆ อยู่เรื่อยไป

หอพัก

แกร๊ก

หลังจากยืนรอแท็กซี่อยู่นาน สุดท้ายก็ได้ขึ้นรถกลับมายังหอพักอย่างปลอดภัย ตัวเล็กไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้ เธอทรุดลงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น ผ้าพันคอที่อุตส่าห์ถักให้ก็อยู่ในมือ เมื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนก็ฟุบหลับทั้งน้ำตา

เช้าวันต่อมา

ติก'

ข้อความดังแจ้งเตือน เป็นจังหวะเดียวกับที่ยาหยีตื่นขึ้น มือเรียวคว้าโทรศัพท์เปิดอ่าน

(ไทเท : พี่โอนเงินให้หนูสองหมื่นได้รับหรือยัง? เมื่อคืนพี่เมาหนักไปหน่อย ถึงห้องเลยไม่ได้ส่งข้อความหา ขอโทษนะครับ)

ดูเหมือนเธอจะได้อภิสิทธิ์พิเศษมากกว่าใคร เพราะเป็นคนเดียวที่เขาไม่เคยไล่ให้ออกไปจากชีวิต แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่ผ่านมา เมื่อเบื่อแล้วก็เฉดหัวทิ้ง

แต่ถึงอย่างนั้น..

ก็ไม่กล้าเรียกว่าแฟนได้เต็มปาก

เพราะเขาไม่เคยให้สถานะชัดเจนสักครั้ง