เมื่อมาถึงเห็นทั้งอินเหยาที่นอนหลับอย่างสบายใจ นางจึงยืนมองสหายที่ทำให้นางต้องเพลี้ยงพล้ำให้กับ
เหลียงจื่อเพ่ย และต้องรับกรรมแทนนาง
“อินเหยาหลับสบายดีหรือไม่” รังสีอำมหิตมองอินเหยาที่หลับอย่างสบาย ทำให้นางตื่นเต็มตาทันที
“ปี้ถัง...ข้ายุ่งมาก อย่างที่เห็นบิดาไม่ยอมให้แต่งงานจึงให้เจ้าสองแฝดมานอนเฝ้าข้า ทั้งคนอื่นก็ล้อมเรือนเอาไว้”
ปี้ถังเองก็ไม่อยากแต่ง แต่ทว่าเหลียงจื่อเพ่ยกล่าววาจาแปลกนักจนนางหวาดกลัวว่าจะรักเขาเข้าให้อีก นางจึงอยากมีเวลาทบทวนหัวใจตนเอง
“ดีท่านไม่แต่ง ข้าก็ไม่แต่ง แต่ข้าอยากนอน” พูดจบนางก็ปีนขึ้นไปนอนบนเตียงรวมกับเหล่าน้องชายฝาแฝดเพราะสองวันสองคืนนางแทบไม่ได้พัก
เหลียงจื่อเพ่ยเมื่อรู้ว่านางกลับมาบ้าน เขาก็ตามมาทันทีแต่ถูกเหล่าบุรุษขัดขวางไม่ให้เข้าพบ นางเห็นดังนั้นก็อมยิ้มขบขัน แต่นางคิดผิดมหันต์ เมื่อเขาร้ายกาจกว่าที่คิด
นางเข้ามาในเรือน เห็นยอดฝีมือเดินอยู่รอบ
