ท่านหญิงชิงหนิงยืนอมยิ้มมุมปาก นางไม่คิดว่าตระกูลฟู่จะเล่นแง่กับองค์หญิงสามเช่นนี้ นับว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว นางจึงยิ้มส่งไมตรีซ่อนมีดไปให้กับฟู่อินเหยา แต่ทว่าฟู่อินเหยาไม่ไว้ใจผู้ใดทั้งนั้น นางนอกจากไม่ยิ้มตอบกลับยังถือดีอีกด้วย
“พวกเราไปกลับ ปี้ถังสหายข้ารอนานแล้ว” ฟู่อินเหยาเดินไปโดยมีเหล่าน้อย ๆ ที่เดินตามหลังอีกสามคน แต่ทว่าที่คนอื่นไม่รู้คือแม่ทัพฟู่สั่งให้ยอดฝีมือตามติดเหล่าลูก ๆ อยู่ก่อนแล้วและมากด้วยฝีมือ หากผู้ใดลงมือกับเหล่าเด็ก ๆ ก็ไม่อาจผ่านไปได้ ขณะที่เหล่าตระกูลฟู่เดินมุ่งหน้ากลับ ก็มีมีดบินเล่มหนึ่งพุ่งตรงมายังหน้าอินเหยานางผงะครู่หนึ่งก่อนจะมีก้อนหินซัดเข้าหาเพื่อเบี่ยงทิศทางของมีดเล่มนั้น
ฉึก!
อินเหยาหันขวับไปยังคนเบื้องหลัง แต่ละคนทำหน้าเหมือนไม่ใช่ต้นเหตุของมีดเล่มนี้ ทำให้อินเหยาแปลกใจ
“พี่เฉินไหลข้ารู้ว่าท่านตามพวกข้าอยู่ ตามจับตัวมาให้ได้” อินเหยารู้เช่นกันว่
