“คุณหนูใหญ่ องค์หญิงสามมายืนขวางเอาไว้ขอรับ” องค์หญิงซานลู่อีกแล้วเหรอ ฟู่อินเหยากลอกตา เพราะเวลานี้องค์หญิงซานลู่น่าจะอยู่ในงานสิถึงจะถูก แต่เหตุใดถึงตามพวกนางออกมากันล่ะ
ฟู่อินเหยาไม่คิดนาน เพราะน้องสาวของตนนั้นมึนเมาเกินไปแล้ว ควรจะพากลับไปนอนพักเสียที หากองค์หญิงมีเรื่องที่ต้องพูดคุยคงต้องวันหลังแล้วกระมัง
เมื่อลงรถม้าได้ นางจึงเข้าไปเผชิญหน้ากับองค์หญิงจากนั้นจึงถามธุระที่มาขวางทางนางในวันนี้
“องค์หญิงสาม ไม่ทราบมีเรื่องอันใดหรือเพคะ”
“อินเหยา เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าวันนี้องค์รัชทายาทแคว้นฉินมองเจ้ามิวางตา” ซานลู่เป็นคนตรงไปตรงมา วันนี้นางก็หมายตาบุรุษผู้นี้เช่นกัน
นางกดยิ้มมุมปาก ที่แท้ก็นึกว่าเรื่องอันใด เรื่องบุรุษที่องค์หญิงหมายตานี่เอง
“องค์หญิงคงเข้าใจผิดกระมังเพคะ ข้าเป็นเพียงลูกสาวแม่ทัพต่ำต้อย จะอาจเอื้อมไขว่คว้าบุรุษสูงศักดิ์เช่นนั้นได้อย่างไร”
“แต่เสด็จพ่อยื่นบุร
