ประตูที่ปิดสนิทถูกเคาะเพื่อให้รู้ว่า มีคนกำลังเข้ามา
มือบอบบางหมุนประตูลูกบิดเข้าไป ก่อนจะเห็นใครบางคน นั่งอยู่
ใบหน้าหล่อเหลา ผิวขาวจัด ในชุดกางเกงนักเรียนสีน้ำเงิน เสื้อถูกดึงออกมาจากกางเกงแล้วนั่งพ่นควันสีขาวออกมา
“นักเก็ตกับเฟรนท์ฟรายค่ะ คุณเจมส์ “
เจ้าของบ้านที่กำลังนั่งเล่นเกมส์อยู่กับเพื่อน พยักหน้าส่งๆ ไม่สนใจเสียงเรียก มือบางวางถาดอาหารเอาไว้บนโต๊ะ แล้วรีบเดินเลี่ยงออกมา
คนที่รอเวลาอยู่แล้ว คว้ามือบางเอาไว้ แล้วพามานั่งที่โซฟา ก่อนจะมองด้วยสายตา วาววับ
“ปล่อยค่ะ คุณใหญ่ “ ชายหนุ่มส่ายหน้า แล้วเลื่อนมือตัวเองไปที่แขนเรียว ก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นอีก
“ถ้าไม่อยากเจอ จะมาทำไม “ คนร้ายกาจ ถามออกมา แล้วมองใบหน้าแดงก่ำ ของหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกัน ที่เป็นเด็กในบ้านของเพื่อนรัก
“ฉันต้องมา เพราะต้องมาไม่ใช่อยากมาเจอคุณ”
เสียงสั่นๆ ที่พูดออกมา ทำเอาคนฟังยิ่งได้ใจ มือหนาสอดเข้าไปในเสื้อยืดตัวโคร่ง แล้วลูบไล้ แผ่นหลัง
“ปากไม่ตรงกับใจ อยากเจอฉันก็พูดมา “
ชายหนุ่มบอกเสียงเบา แล้วขบเม้มที่ติ่งหูเล็ก
“บอกมาสิ มาลิน ว่าอยากเจอ บอกมา “
หญิงสาววัยสิบเจ็ดปี มองคนตรงหน้า ด้วยสายตาหวั่นไหว คุณภากร หรือ คุณใหญ่ เป็นเพื่อนสนิท กับคุณเจมส์ เจ้านายของเธอ เค้าหล่อกว่าใครทุกคน มีเสน่ห์ และร้ายกาจ
“ปล่อยค่ะ ปล่อยฉัน “ หญิงสาวขยับตัวออก แต่ก็สู้แรงคนตรงหน้าไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลา ยิ้มกว้าง อย่างถูกใจ แล้วจูบที่ริมฝีปากของเธอทันที
“ปากไม่ตรงกับใจแบบนี้ ต้องถูกทำโทษ “
ริมฝีปากบางสีชมพูอ่อน ถูกจู่โจมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว ปลายลิ้นอุ่นร้อน สอดแทรกเข้าไปดูดชิมความหวาน แล้วลูบไล้ แผ่นหลังของเธอ ความรู้สึกบางอย่าง ถาโถมเข้ามา อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น มือบางที่จับแขนเค้าเอาไว้ สัมผัสอย่างนุ่มนวล นานหลายนาที กว่าที่เค้าจะผละออก แล้วยิ้มออกมา เมื่อเห็นเธอ เคลิ้มไป
“ต่อไปนี้ ถ้าฉันมาที่นี่ เธอต้องมาหาฉัน เข้าใจไหม “ เสียงดุดัน ทำให้เธอ ได้สติ เธอขยับตัวออกจากเค้า แล้วก้มหน้าลงด้วยความอาย
“ไม่ค่ะ ไม่มีวัน “