19.
407 คำ
แม้รู้ว่าสถานะที่เป็นอยู่มันไม่ชัดเจน ความสัมพันธ์ทางกายหลายต่อหลายครั้ง ที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว เกิดจากการไม่ตั้งใจ และ ตั้งใจในครั้งต่อมา แม้รู้ตัวดี ว่าเค้าไม่มีทีท่าว่าจะเปิดเผยเรื่องราว แต่นางซินอย่างเธอ ก็คิดว่า สักวัน เจ้าชายที่ชื่อ คุณภากร จะอ้าแขนกว้าง แล้วพาเธอ เดินเข้าไปในโลกของเค้า แต่เธอคิดผิด
หัวใจที่ถูกทิ่มแทงด้วยคำพูดชัดเจนตรงไปตรงมาของเค้า ทำให้เธอ ยอมรับแล้วว่า ผู้หญิงอย่างเธอ เป็นเพียง หนึ่งใน ผู้หญิงของเค้า
มือบางเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าอย่างเงียบๆ มองห้องพัก แล้วน้ำตาที่กำลังจะไหล ก็ต้องกลั้นเอาไว้
“แม่ หนูไปนอนหอในนะ มีงาน เลิกดึกทุกวัน “
ลูกสาวเข้าไปหาแม่ แล้วก้มหน้าก้มตา ซ่อนความรู้สึกหม่นหมองของตัวเองเอาไว้
“ไปกี่วัน “ กระเป๋าเสื้อผ้า ที่ลูกสาวเอาไป ใบใหญ่พอสมควร
“เดี๋ยวบอกนะแม่ “
เธออยู่ที่นี่ต่อไป ก็มีแต่จะเจ็บปวด ระยะเวลาเยี่ยมบ้าน คือ สองสัปดาห์ แล้วเธอก็รู้ว่า เค้าไม่มีเวลาว่างมากพอ ที่จะ ไปตามหาเธอ วิธีการหนี ที่เธอเลือก มันเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“ไปนะแม่ “ ลูกสาวบอกอีกที แล้วลุกออกไปข้างนอก เดินลัดเลาะไปตามแนวรั้ว แล้วก็มองเห็นห้องรับแขกอยู่ไม่ไกล ก่อนจะวิ่งให้เร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้
รถคันหรูจอดที่หน้าบ้านกลางดึก คนในบ้านที่รอเปิดประตู ออกมาต้อนรับแขก ลูกชายคนเดียวของบ้าน เดินเข้ามาในบ้าน แล้วมองหาใครบางคน
“พี่จอย มาลินละ “
“น้องมาลิน ไปนอนหอในค่ะ “
“อ้าว หรอ ไหนพ่อแม่ บอกว่า ไปกลับ “
“ปกติ ก็ไม่ได้ไปค้างหรอกค่ะ เห็นว่ากลับมาเก็บของเมื่อตอนบ่าย แล้วก็ออกไปเลย “
“อือ ไปเถอะ “ชายหนุ่มที่มีขนมมาฝาก พยักหน้ารับรู้ แล้วเดินกลับไปที่ห้อง ของตัวเอง
มือขาวจัด โยนโทรศัพท์มือถือลงบนเตียงนอนด้วยความโกรธ เค้าดีเอ็มไปหาเธอ หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้รับการเปิดอ่าน ใบหน้าหล่อเหลา กัดฟันแน่น ด้วยความโกรธ
“อยากลองดีใช่ไหม มาลิน อยากลองดี เดี๋ยวจะได้เห็นดีกัน “
- ผู้เขียน
