บทที่ ๑๔ ไม่ยอมแพ้

1613 คำ

“อื้อ! พี่บูม อ่า!” เสียงหวานครางกระเส่าดิ้นพล่านเหมือนคนร่าน สัมผัสจากลิ้นของเขามันวาบหวามและเสียวมากกว่านิ้วเป็นไหน ๆ ไร้ความหยาบและความเจ็บอย่างก่อนหน้า ทำให้อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่านไม่เหลือตัวตนความอาย จ๊วบ! แผล็บ! เสียงดูดดึงเนื้อสวยที่ฉ่ำน้ำดังขึ้นอย่างคนตะกละ มัวเมาราวกับคนโดนของไม่โผล่หัวขึ้นมาเลยสักนิด ทั้งดูดทั้งเลียทั้งจ้วงแทงเข้าไปไม่รู้เบื่อ ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อนแม้แต่แฟนที่เคยคบ แต่ตอนนี้เหมือนคนบ้าใบ้ไม่รู้ตัว ทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณอย่างเดียว “อือ อ๊ะ อ่า” คนนอนดิ้นเร่าเหมือนผีเข้า จิกทึ้งผมของเขาอย่างทรมาน เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยพานพบมาก่อน “พี่บูม หนู...” เธอเป็นอะไรก็ไม่รู้ เธอบอกไม่ถูก มันทั้งทรมานและมีความสุข มันเหมือนกับมีอะไรบางอย่างที่เธออยากได้ แต่ก็ยังหาไม่เจอว่าคืออะไร “...” คนมากประสบการณ์รับรู้ได้ทันทีว่าเธอกำลังจะเสร็จ ร่องสวยบีบลิ้นเขาแน่นจนขยับแทบไม่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม